حديث : 17 و بهذاالاسناد عن محمد بن احمد عن محمد بن على الهمدانى عن حنان بن سدير عن ابيه قال : سمعت ابا جعفر عليه السلام يقول :ان عدو على عليه السلام لا يخرج من الدنيا حتى يجرع جرعه من الحميم و قال : سواء على من خالف هذا الامر صلى او زنى . ترجمه : 17. راوى مى گويد از امام باقر عليه السلام شنيدم كه فرمودند: همانا دشمن على از دنيا نمى رود، تا اينكه جرعه اى از آب جوش جهنم بنوشد. فرمودند: كسى كه مخالف ولايت على باشد، فرقى نمى كند كه نماز بخواند يا زنا كند.

حديث : 18 و فى حديث اخر قال الصادق عليه السلام الناصب لنا اهل البيت لايبالى صام ام صلى زنا ام سرق انه فى النار انه فى النار. ترجمه : 18. امام صادق عليه السلام فرمودند: دشمن ما اهل بيت برايش فرقى نمى كند كه روزه بگيرد، نماز بخواند، زنا كند يا دزدى . بهر حال حتما در جهنم است . حتما در جهنم است .

حديث : 19 ابى رحمه الله قال : حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن محمد بن عيسى عن على بن الحكم عن هشام بن سالم قال : قلت لابى عبدالله عليه السلام : ماترى فى رجل سبابه لعلى عليه السلام قال : هو و الله حلال الدم لو لا ان يعم به بريئا قلت : اى شى يعم به يريئا قال :يقتل مومن بكافر. ترجمه : 19. راوى مى گويد از امام صادق عليه السلام پرسيدم دشمنام دهنده به امام على عليه السلام چه حكمى دارد؟ فرمودند: بخدا سوگند ريختن خون او حلال است ، الته اگر باعث ريختن خون بى گناهى نشود. عرض كردم چگونه ممكن است باعث ريختن خون بى گناهى شود؟ فرمودند: مومنى در مقابل كافرى كشته شود (يعنى در صورتى كشتن دشنام دهنده جايز است كه منجر به كشته شدن خودش يا مومن ديگرى نشود.)

حديث : 20 حدثنى محمد بن الحسن رضى الله عنه قال : حدثنى محمد بن الحسن الصفار عن محمد بن الحسين بن ابى الخطاب عن الحكم بن مسكين عن ابى سعيد المكارى عن رجل عن ابى عبدالله عليه السلام قال : قال امير المومنين عليه السلام اصبح عدونا على شفا حفره من النار شفا حفرته قد انهارت به فى نار جهنم فتعسا لاهل النار و بئس مثواهم ان الله عزوجل يقول :(بئس مثوى المتكبرين ) و ما من احد يقصر عن حبنا لخير جعله الله عنده . ترجمه : 20. امام صادق عليه السلام نقل مى نمايند كه امير المومنين عليه السلام فرمودند: دشمن ما بر لبه پرتگاه جهنم است كه بالخره در آن مى افتد. خدا جهنميان را نابود كند. آنان جايگاه بدى دارند. خداوند عزوجل مى فرمايد (متكبرين جايگاه بدى دارند)(133)، و كسى بخاطر خيرى كه خداوند در او قرار داده ، در محبت ما كوتاهى نمى كند (بى محبتى به ما جنبه خدايى ندارد)

حديث : 21 ابى رحمه الله قال : حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن محمد بن عيسى عن محمد بن خالد عن النضر عن يحيى الحلبى عن ابى المغرا عن ابى بصير عن على الصائغ قال : قال ابو عبدالله عليه السلام :ان المومن ليشفع لحميمه الا ان يكون ناصبا ولو ان ناصبا شفع له كل نبى مرسل و ملك مقرب ما شفعوا. ترجمه : 21. امام صادق عليه السلام فرمودند: بدون شك و ترديد مومن مى تواند در مورد دوست خود شفاعت كند، مگر اينكه ناصبى دشمن اهل بيت ) باشد. و اگر مام پيامبران مرسل و فرشتگان مقرب يك ناصبى را شفاعت كنند، شفاعت آنان پذيرفته نخواهد شد.

حديث : 22 و بهذاالاسناد عن محمد بن خالد عن حمزه بن عبدالله عن هاشم بن ابى سعيد عن ابى بصير ليث المرادى عن ابى عبدالله عليه السلام قال : ان نوحا عليه السلام حمل فى السفينه الكلب و الخنزير و لم يحمل فيها ولد الزنا و الناصب شر من ولد الزنا. ترجمه : 22. امام صادق عليه السلام فرمودند: همانا حضرت نوح عليه السلام سگ و خوك را در كشتى خود سوار كرد، ولى حرامزاده را سوار نكرد. و ناصبى بدتر از حرامزاده است .

حديث : 23 ابى رحمه الله قال : حدثنى محمد بن يحيى العطار عن احمد بن محمد عن ابن فضال عن على بن عقبه عمن عمر بن ابابن عن عبدالحميد قال : قلت لابى جعفر عليه السلام ان لنا جارا ينتهك المحارم كلها حتى انه ليدع الصلاه فضلا فقال : سبحان الله و اعظم ذلك ثم قال : الا اخبرك بمن هو شر منه قلت : بلى قال الناصب لنا شر منه . ترجمه : 23. راوى مى گويد به امام باقر عليه السلام عرض كردم : همسايه اى دارم كه همه حرامهاى خداوند را مرتكب مى شود، حتى نماز را نيز ترك كرده است . فرمودند: سبحان الله . و عمل و را نكوهش كردند. آنگاه فرمودند :مى خواهى بدتر از او را به تو معرفى كنم ؟ عرض كردم : آرى . فرمودند: دشمن ما اهل بيت بدتر از اوست .

عقاب القدريه  
مجازات قدريه ⁽¹³⁴⁾  

حديث : 1 حدثنى على بن احمد رضى الله عنه قال : حدثنى محمد بن جعفر الاسدى قال : حدثنى محمد بن ابى القاسم قال : حدثنى اسحاق بن ابراهيم العطار قال : حدثنى على بن موسى البصرى قال : حدثنا سليمان بن عيسى السجزى قال : حدثنا اسرائيل عن ابى اسحاق عن الحارث عن امير المومنين على بن ابى طالب عليه السلام قال : ان ارواح القدريه يعرضون على النار غدوا و عشيا حتى تقوم الساعه فاذا قامت الساعه عذبوا مع اهل النار بالوان العذاب فيقولون : يا ربنا عذبتنا خاصه و تعذبنا عامه فيرد عليهم ( ذوقوا مس سقر * انا كل شى خلقناه بقدر) ترجمه : 1. اميرالمومنين عليه السلام فرمودند: ارواح قدريه صبح و شام در معرض ‍ آتش قرار مى گيرند تا زمانى كه قيامت برپا شود، پس از برپايى قيامت ، همراه جهنميان با انواع عذابها مجازات مى شوند. در اين هنگام مى گويند: ما را بطور مخصوصى عذاب نمودى و اكنون نيز با ساير جهنميان عذاب مى كنى ؟ به آنان خطاب مى شود: (طعم جهنم را بچشيد * همانا هر چيزى را با اندازه گيرى آفريديم ) (135).

حديث : 2 حدثنى على بن احمد رضى الله عنه قال : حدثنى محمد بن جعفر قال : حدثنى محمد بن ابى بشر قال : حدثنى محمد بن عيسى الدامغانى قال : حدثنى محمد بن خالد البرقى عن يونس بن عبدالرحمن عمن حدثه عن ابى عبدالله عليه السلام قال : ما انزل الله هذه الايات الا فى القدريه (ان المجرمين فى ضلال و سعر * يوم يسبحون فى النار على وجوههم ذوقوا مس سقر * انا كل شى خلقناه بقدر). ترجمه : 2. امام صادق عليه السلام فرمودند: اين آيات فقط درباره قدريه نازل شده اند: (همانا مجرمين گمراه و در آتش جهنم هستند * روزى آنها را به در جهنم كشيده و به آنها مى گويند: طعم جهنم را بچشيد * همانا هر چيزى را با اندازه گيرى آفريديم .) (136).

حديث : 3 حدثنى على بن احمد رضى الله عنه قال : حدثنى محمد بن جعفر قال : حدثنى مسلمه بن عبدالملك قال : حدثنى داود بن سليمان عن ابى الحسن على بن موسى عن ابيه عن ابائه عليهم السلام قال : قال رسول الله صلى الله عليه و آله : صنفان من امتى ليس لهما فى الاسلام نصيب المرجئه و القدريه . ترجمه : 3. امام صادق عليه السلام از پدرانش عليهم السلام روايت نموده است كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: دو گروه از امت من بهره اى از اسلام ندارند: مرجئه و قدريه .

حديث : 4 حدثنى احمد بن محمد رضى الله عنه قال : حدثنى سعد بن عبدالله قال : حدثنى احمد بن محمد بن عيسى عن الحسين بن سعيد عن صفوان بن يحيى عن على بن ابى حمزه قال : حدثنى ابى انه سمع ابا جعفر عليه السلام يقول : يحشر المكذبون بقدر الله من قبورهم قد مسخوا قرده و خنازير. ترجمه : 4. راوى مى گويد از امام باقر عليه السلام شنيدم كه مى فرمودند: كسانى كه قدر خداوند را تكذيب مى كنند، در حالى كه از قبر خود خارج مى شوند كه به ميمون و خوك تبديل شده اند.

حديث : 5 حدثنى محمد بن موسى بن المتوكل رضى الله عنه قال : حدثنى عبدالله بن جعفر الحميرى عن محمد بن الحسين بن ابى الخطاب عن الحسن بن محبوب عن هشام بن سالم عزن زراره بن اعين و محمد بن مسلم عن ابى جعفر عليه السلام قال : نزلت هذه الايه فى القدريه (ذوقوا مس سقر ... انا كل شى خلقناه بقدر) ترجمه : 5. امام باقر عليه السلام فرمودند: اين آيه درباره قدريه نازل شده است : (طعم جهنم را بچشيد ... همانا هر چيزى را با اندازه گيرى آفريديم ) (137)

حديث : 6 حدثنى محمد بن موسى بن المتوكل رضى الله عنه قال : حدثنى محمد بن جعفر قال : حدثنا موسى بن عمران النخعى قال : حدثنى الحسين بن يزيد النوفلى عن اسماعيل بن مسلم السكونى عن ابى عبدالله جعفر بن محمد عن ابيه عن ابائه عن على بن ابى طالب عليهم السلام قال : يجاء باصحاب البدع يوم القيامه فترى القدريه من بينهم كالشمامه البيضاء فى الثور الاسود فيقول الله عزوجل : ما اردتم فيقولون : اردنا و جهك فيقول الله : قد اقلتكم عثراتكم و غفرت لكم زلاتكم الا القدريه فانهم دخلوا فى الشرك من حيث لا يعلمون . ترجمه : 6. امام صادق عليه السلام فرمودند: بدعت گذاران را در روز قيامت مى آورند و همانگونه كه بينى سفيد در گاو سياه نمايان است ، قدريه نيز در ميان آنها مشخص هستند. خداوند خطاب به آنها مى فرمايند :چه هدفى داريد؟ مى گويند هدف ما رضايت تو بود. خداوند مى فرمايد: از شما چشم پوشيده و گناهانتان را بخشيدم جز قدريه . زيرا بدون شك آنها از راهى كه نمى دانستند. مشرك شدند.

حديث : 7 و بهذاالاسناد عن على بن ابيطالب عليه السلام انه دخل عليه مجاهد مولى عبدالله بن العباس فقال : يا امير المومنين ما تقول فى كلام اهل القدر و معه جماعه من الناس فقال اميرالمومنين عليه السلام : معك احد منهم او فى البيت احد منهم قال : ما تصنع بهم يا امير المومنين قال : استتيبهم فان تابوا و الا ضربت اعناقهم . ترجمه : 7. راوى در حضور عده اى از امير المومنين عليه السلام پرسيد :درباره سخنان قدريه چه مى فرماييد؟ اميرالمومنين عليه السلام فرمودندن از قدريها كسى همراه تو يا در آن منزل هست ؟ راوى پرسيد: با آنان چه مى كنيد؟ امام عليه السلام فرمودند: آنان را توبه مى دهم . اگر توبه كردند با آنان كارى ندارم و گرنه ، گردنشان را مى زنم .

حديث : 8 و بهذاالاسناد عن اسماعيل بن مسلم عن مروان بن شجاع عن سالم الافطس عن سعيد بن جبير قال : قال اميرالمومنين عليه السلام :ما غلا احد من القدريه الا خرج من الايمان . ترجمه : 8. امير المومنين عليه السلام فرمودند: هيچ كدام از قدريه غلو (زياده روى ) ننمودند، مگر اين كه از ايمان خارج شدند.

حديث : 9 و حدثنى محمد بن موسى بن المتوكل رضى الله عنه قال : حدثنى محمد بن جعفر قال : حدثنى احمد بن محمد العاصمى قال : حدثنى على بن عاصم الهمدانى عن محمد بن عبدالرحمن العرزمى عن يحيى بن سالم عن محمد بن مسلمه عن ابى جعفر عليه السلام قال :ما الليل بالليل و الا بالنهار اشبه من المرجيه باليهوديه و لا من القدريه بالنصرانيه . ترجمه : 9. امام باقر عليه السلام فرمودند: شب به شب و روز به روز شبيه تر از مرجئه به يهود و قدريهه به مسيحيت نيست .

حديث : 10 حدثنى محمد بن موسى بن المتوكل رضى الله عنه قال : حدثنى محمد بن جعفر قال : حدثنى موسى بن عمران قال : حدثنى الحسين بن يزيد عن اسماعيل بن مسلم عن جعفر بن محمد عن ابيه عن آبائه عن اميرالمومنين عليهم السلام قال : لكل امه مجوس و مجوس هذه الامه الذين يقولون بالقدره . ترجمه : 10. امام صادق عليه السلام از پدرانش عليهم السلام روايت مى نمايد كه اميرالمومنين عليه السلام فرمودند: در هر امتى مجوسى هست و مجوسان اين امت قدريها هستند.

عقاب من ادعى الامامه و ليس بامام .  
مجازات مدعى امامت در صورتى كه امام نباشد  

حديث : 1 ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله عن محمد بن الحسين عن ابن فضال عن معاويه بن وهب عن ابى سلام عن سوره بن كليب عن ابى جعفر عليه السلام قال : قلت قول الله عزوجل : (و يوم القيامه ترى الذين كذبوا على الله وجوههم مسوده ). قال : من زعم انه امام و ليس بامام قلت : و ان كان علويا فاطميا قال : و ان كان علويا فاطميا. ترجمه : 1. راوى از امام باقر عليه السلام پرسيد اين آيه درباره چه كسانى است ؟ (در روز قيامت روى كسانى را كه به خدا دروغ بستند، سياه مى بينى ) (138). فرمودند:درباره كسى است كه خيال مى كند امام است ، در حالى كه نيست . راوى پرسيد. گرچه علوى و فاطمى (از فرزندان يا دودمان امام على عليه السلام و حضرت فاطمه عليهماالسلام ) باشد؟ فرمودند: گرچه علوى و فاطمى باشد.

حديث : 2 حدثنى محمد بن موسى بن المتوكل رضى الله عنه قال : حدثنى عبدالله بن جعفر عن محمد بن الحسين عن الحسن بن محبوب عن ابان عن المفضل عن ابى عبدالله عليه السلام قال : من ادعى الامامه و ليس ‍ من اهلها فهو كافر. ترجمه : 2. امام صادق عليه السلام فرمودند: كسى كه ادعاى امامت كند و اهل آن نباشد، كافر است .

حديث : 3 ابى رحمه اله قال : عن سعد بن عبدالله عن محمد بن الحسين عن عبدالرحمن بن ابى هاشم البزاز الاسدى عن داود بن فرقد عن ابى عبدالله عليه السلام قال : من ادعى الامامه و ليس بامام فقد افترى على الله و على رسوله و علينا. ترجمه : 3. امام صادق عليه السلام فرمودند: كسى كه ادعاى امامت كند و امام نباشد، بر خدا و رسول او و بر ما دروغ بسته است .

حديث : 4 و بهذاالاسناد عن محمد بن الحسين عن ابن سنان عن يحيى اخى اديم عن الوليد بن صبيح قال : سمعت ابا عبدالله عليه السلام يقول :ان هذا الامر لا يدعيه غير صاحبه الا بتر الله عمره . ترجمه : 4. راوى مى گويد از امام صادق عليه السلام شنيدم كه فرمودند: كسى جز صاحب امامت ، مدعى آن نيست ، مگر اين كه خداوند عمر او را كوتاه مى نمايد.

عقاب ابن آدم الذى قتل اخاه و نمرود الذى حاج ابراهيم عليه السلام فى ربه و رجلينمن بنى اسرائل هودا قومهما و نصراهما و فرعون الذىقال : انا ربكم الاعلى و رجلين من هذه الامه .
مجازات قابيل ، نمرود، دو نفل از بنى اسرائيل كه قوم خود را يهودى و مسيحىكردند، فرعون و دو نفر از اين امت

حديث : 1 حدثنى محمد بن الحسن رضى الله عنه قال : حدثنى محمد بن الحسن الصفار عن العباس بن معروف عن الحسن بن محبوب عن حنان بن سدير قال : حدثنى رجل من اصحاب ابى عبدالله عليه السلام قال : سمعته يقول : ان اشد الناس عذابا يوم القيامه لسبعه نفر اولهم ابن آدم الذى قتل اخاه و نمرود الذى حاج ابراهيم فى ربه و اثنان فى بنى اسرائيل هودا قومهما و نصراهما و فرعون الذى قال : انا ربكم الاعلى و اثنان من هذه الامه احدهما شرهما فى تابوت من قوارير تحت الفقل فى بحار من نار. ترجمه : 1. راوى مى گويد از امام صادق عليه السلام شنيدم كه فرمودند: در روز قامت عذاب هفت نفر از همه سخت تر است : فرزند آدم عليه السلام كه برادرش را كشت ، نمرود كه با حضرت ابراهيم عليه السلام در مورد خداوند بحث و خدا را انكار كرد، دو نفر از بنى اسرائيل كه قوم خود را يهودى و مسيحى نمودند، فرعون كه گفت :من بالاترين خداى شما هستم و دو نفر از اين امت كه يكى از آنها بدتر از ديگران است و در تابوتى شيشه اى در زير جهنم در درياهايى از آتش قرار دارد.

حديث : 2 ابى رحمه الله قال : حدثنى سعد بن عبدالله عن محمد بن عيسى عن محمد بن عبدالرحمن و محمد بن سنان عن ابى الجارود قال :قلت : لابى جعفر عليه السلام : اخبرنى باول من يدخل النار قال :ابليس و رجل عن يمينه و رجل عن يساره . ترجمه : 2. راوى از امام باقر عليه السلام پرسيد اولين كسى كه وارد جهنم مى شود كيست ؟ فرمودند: ابليس و دو نفر ديگر كه در سمت راست و چپ او هستند.

حديث : 3 حدثنى محمد بن الحسن رضى الله عنه قال : حدثنى محمد بن الحسن الصفار قال : حدثنى عباد بن سليمان عن محمد بن سليمان الديلمى عن السحاق به عمار الصيرفى عن ابى الحسن الماضى عليه السلام قال : قلت :جعلت فداك حدثنى فيهما بحديث فقد سمعت عن ابيك فيهما احاديث عده قال : فقال لى : يا اسحاق الاول بمنزله العجل و الثانى بمنزله السامرى قال : قلت : جعلت فداك زدنى فيهما قال : هما و الله نصرا و هودا و مجسا فلا غفر الله ذلك لهما قال : قلت : جعلت فداك زدنى فيهما قال : ثلاثه لا ينظر الله اليهم و لا يزكيهم و لهم عذاب اليم قال : قلت : جعلت فداك فمن هم قال : رجل ادعى اماما من غير الله و آخر طعن فى امام من الله و آخر زعم ان لهما فى الاسلام نصيبا قال :قلت : جعلت فداك زدنى فيهما قال : ما ابالى يا اسحاق محوت المحكم من كتاب الله او حجدت محمدا صلى الله عليه و آله النبوه او زعمت ان ليس فى السماء اله او تقدمت على على بن ابى طالب عليه السلام قال : قلت : جعلت فداك زدنى قال : فقال لى : يا اسحاق ان فى النار لواديا يقال له : سقر لم يتنفس منذ خلقه الله لو اذن الله له فى التنفس ‍ بقدر مخيط لا حرق من على وجه الارض و ان اهل النار يتعوذون الله له فى التنفس بقدر مخيط لا حرق من على وجه الارض و ان اهل النار يتعوذون من حر ذلك الوادى و نتنه و قذره و ما اعدالله فيه لاهله و ان فى ذلك الوادى لجبلا يتعوذ جميع اهل ذلك الجبل لشعبا يتعوذ جميع اهل ذلك الجبل من حر ذلك الشعب و نتنه و قذره و ما اعدالله فيه لاهله و ان فى ذلك الشعب لقليبا يتعوذ اهل ذلك القليب لحيه يتعوذ جميع اهل ذلك القليب من خبث تلك الحيه و نتنها و قذرهاو ما عدالله عزوجل فى انبابها من السم لاهلها و ان فى جوف تلك الحيه لسبع صناديق فيها خمسه من الامم السالفه و اثنان من هذه الامه قال : قلت ، جعلت فداك و من الخمسه و من الاثنان قال : اما الخمسه فقابيل الذى قتل هابيل و نمرود الذى حاج ابراهيم فى ربه قال : انا احيى و اميت و فرعون الذى قال : انا ربكم الاعلى و يهودا الذى هود اليهود و بولس الذى نصر النصارى و من هذه الامه اعرابيان . ترجمه : 3. اسحاق بن عمار صيرفى مى گويد به امام كاظم عليه السلام عرض كردم درباره آن دو نفر براين چيزى بگوييد. و من درباره آن دو مطالب زيادى از پدرتان شنيده ام . فرمودند: اى اسحاق ! اولى همانند آن گوساله و دومى همانند(سامرى ) است . عرض كردم بيشتر بفرماييد. فرمودند: بخدا سوگند آنها عده اى را مسيحى ، بهودى و مجوسى كردند: خداوند كار آنها را نبخشد. عرض كردم بيشتر بفرماييد. فرمودند: سه نفر هستند كه خداوند به آنها نظر رحمت نمى افكند، آنها را پاك نمى نمايد و عذاب دردناكى براى آنها مهياست . عرض كردم فدايت گردم اينان كيستند؟ فرمودند: كسى كه از جانب غير خدا ادعاى امامت كند يا امام از طزف خدا را بدنام كند و يا گمان كند آن و نفر بهره اى از اسلام داشته اند. عرض كردم بيشتر بفرماييد. فرمودند: اى اسحاق ! برايم فرقى ندارد كه آيه محكمى از قرآن را محو كنم ، پيامبرى حضرت محمد صلى الله عليه و آله را انكار نمايم . گمان كنم در آسمان خدايى نيست يا (در امامت ) بر حضرت على عليه السلام پيشى بگيريم (يعنى گناه اين كارها با گناه ( انكار امامت امير المومنين عليه السلام و ادعاى امامت خودم ) برابر است .). عرض كردم فدايت شوم . بيشتر بفرماييد. فرمودند: اس اسحاق ! همانا در جهنم دره اى است به نام (سقر) از زمانى كه خدانوند آن را آفريده ، نفس نكشيده است . اگر خداوند به اندازه سر سوزنى به او اجازه تنفس بدهد، بدون شك همه زمينيان را آتش مى زند، و همانا جهنميها اگر گرما،، بدبويى ، كثيفى و عذابهايى كه خداوند براى اهل اين دره آماده نموده است ، گريزانند. و همانا بدون شك در اين دره كوهى است كه همه كسانى كه در اين دره هستند از گرما، بدبويى ، كثيفى ، و عذابهايى كه خداوند براى ساكنان اين كوه مهيا نموده است ، گريزان هستند. و همانا بدون شك در اين چاه افعيى است كه همه اهل اين چاه از پليدى ، بدبويى ، كثيفى ، و سمهايى كه خداوند عزوجل در نيش آن براى اهلش مهيا نموده است ، گريزان هستند. و همانا وو بدون ترديد در شكم اين افعى هفت صندوق است كه پنج نفر از امتهاى گذشته و دو نفر از اين امت در آن هستند. عرض كردم فدايت شوم اين پنج نفر دو نفر كيستند؟ فرمودند: آن پنج نفر عبارتند از ( قابيل ) كه (هابيل ) را كشت ، نمرود كه با حضرت ابراهيم عليه السلام درباره وجود خدا بحث كرد و منكر خدا شد و گفت : من زنده مى كنم و مى ميرانم ، فرعون كه گفت : من بالاترين خداى شما هستم ، يهودا كه گروهى را يهودى نمود و بولس كه عده اى را مسيحى نمود و دو تن بيابانى از اين امت .

عقاب من قتل الحسين بن على عليهماالسلام  
مجازات قاتل امام حسين عليه السلام  

حديث : 1 ابى رحمه الله قال : حدثنى سعد بن عبدالله عن يعقوب بن يزيد عن زياد القندى عن محمد بن ابى حمزه عن عيص بن القاسم قال : ذكر عند ابى عبدالله عليه السلام قاتل الحسين عليه السلام فقال بعض اصحابه : كنت اشتهى ان ينتقم الله منه فى الدنيا قال : كانك تستقل له عذاب الله و ما عندالله اشد عذابا و اشد نكالا. ترجمه : 1. در محضر امام صادق عليه السلام سخن از قاتل امام حسين عليه السلام به ميان آمد. يكى از اصحاب او گفت : دوست داشتم خداوند در همين دنيا از او انتقام مى گرفت . آن حضرت عليه السلام فرمودند: گويا عذاب خدا (در آخرت ) را كم مى دانى ، در حالى كه عذاب خدا بسيار بدتر و سخت تر است .

حديث : 2 حدثنى محمد بن الحسن رضى الله عنه قال : حدثنى محمد بن الحسن الصفار عن ابراهيم بن هاشم عن عثمان بن عيسى عن عمروبن شمر عن جابر عن ابى جعفر عليه السلام قال : قال رسول الله صلى الله عليه و آله : ان فى النار منزله لم يكن يستحقها احد من الناس الا بقتل الحسين بن على عليهماالسلام و يحيى بن زكريا عليه السلام . ترجمه : 2. امام باقر عليه السلام نقل مى نمايند كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: همانا جايى در جهنم هست كه كسى سزاوار آن نمى شود، جز با كشتن امام حسين عليه السلام يا حضرت يحيى عليه السلام .

حديث : 3 حدثنى محمد بن على ماجيلويه رضى الله عنه قال حدثنى محمد بن يحيى العطار عن محمد بن احمد عن محمد بن الحسين عن محمد بن سنان عن بعض اصحابه عن ابى عبدالله عليه السلام قال قال رسول الله صلى الله عليه و آله اذا كان يوم القيامه نصب لفاطمه عليهاالسلام قبه من نور و اقبل الحسين عليه السلام راسه على يده فاذا راته شهقت شهقه لا يبقى فى الجمع ملك مقرب و لا نبى مرسل و لا عبد مومن الا بكى لها فيمثل الله عزوجل رجلا لها فى احسن صوره و هو يخاصم قتلته بلا راس ‍ فيجمع الله قتلته و المجهزين عليه و من شرك فى قتله فيقتلهم حتى اتى على آخر هم ثم ينشرون فيقتلهم امير المومنين عليه السلام ثم ينشرون فيقتلهم الحسن عليه السلام ثم ينشرون فيقتلهم الحسين عليه السلام ثم ينشرون فلا يبقى من ذريتنا احد الا قتلهم قتله فعند ذلك يكشف الغيظ و ينسى الحزن ثم قال ابو عبدالله عليه السلام : رحم الله شيعتنا، شيعتنا و الله المومنون فقد و الله شركونا فى المصيبته بطول الحزن و الحسره . ترجمه : 3. امام صادق عليه السلام نقل مى نمايند كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: هنگامى كه روز قيامت فرا رسد، گنبدى از نور براى فاطمه عليهاالسلام مى سازند. در اين هنگام در حالى كه امام حسين عليه السلام سرش را در دست گرفته . بسوى گنبد مى آيد. همين كه حضرت فاطمه عليهاالسلام او را مى بيند، چنان مى گريد كه در صحراى محشر همه فرشتگان مقرب ، پيامبران مرسل و بندگان مومن به گريه مى افتند، آنگاه خداوند مردى را بصورت مثال ، بدون سر، و به بهترين شكل مى آفريند تا با قاتلان حسين عليه السلام بستيزد و مبارزه كند. سپس خداوند قاتلان و تمام كسانى كه در قتل او شركت داشتند، را جمع نموده و آن مثال همه آنها را مى كشد. دوباره زنده مى شوند و امير المومنين عليه السلام آنها را مى كشد. دوباره زنده مى شوند و امام حسن عليه السلام آنها را مى كشد. دوباره زنده مى شوند و امام حسين عليه السلام آنها را مى كشد و در اين هنگام خشمها فروكش كرده و غمها فراموش مى شود. آنگاه امام صادق عليه السلام فرمودند: خدا شيعيان ما را رحمت كند. بخدا سوگند شيعيان ما مومنين حقيقى هستند. بخدا سوگند كه در اين مصيبت با غم و اندوه طولانى با ما شريك شدند.

حديث : 4 حدثنى محمد بن الحسن رضى الله عنه قال : حدثنى محمد بن الحسن الصفار عن احمد بن محمد عن محمد بن سنان عن اسماعيل بن جابر عن ابى عبدالله عليه السلام قال : سمعته يقول : القائم و الله يقتل ذرارى قتله الحسين عليه السلام بفعال آبائها. ترجمه : 4. امام صادق عليه السلام فرمودند: بخدا سوگند قائم آل محمد عليه السلام دودمان قاتلان امام حسين عليه السلام را بخاطر كار پدرانشان مى كشد (ظاهرا بخاطر رضايت آنان به كار پدرانشان .)

حديث : 5 حدثنى محمد بن موسى بن المتوكل قال : حدثنى محمد بن يحيى العطار عن محمد بن احمد عن يعقوب بن يزييد عن محمد بن منصور عن رجل عن شريك يرفعه قال : قال رسول الله صلى الله عليه و آله اذا كان يوم القيامه جاءت فاطمه عليهاالسلام فى لمه من نسائها فيقال لها: ادخلى الجنه فتقول : لا ادخل حتى اعلم ما صنع بولدى من بعدى فيقال لها: انظرى فى قلب القيامه فتنظر الى الحسين عليه السلام قائما و لبس عليه راس ‍ فتصرخ صرخه و اصرخ لصراخها و تصرخ الملائكه لصراخنا فيغضب الله عزوجل لنا عند ذلك فيامر نارا يقال لها: هبهب قد اوقد عليها الف عام حتى اسودت لا يدخلها روح ابدا و لا يخرج منها غم ابدا فيقال : التقطى قتله الحسين و حمله القرآن فتلتقطهم فاذا صاروا فى حوصلتها صهلت و صلهوا بها و شهقت و شهقوا بها و زفرت و زفروا بها فينطقون بالسنه ذلقه طلقه يا ربنا فبما اوجبت لنا النار قبل عبده الاوثان فياتيهم الجواب عن الله تعالى : ان من علم ليس كمن لا يعمل . ترجمه : 5. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: در روز قيامت حضرت فاطمه عليهاالسلام همراه با زنان همدم خود مى آيد. به او مى گويند به بهشت برو. مى گويد: تا زمانى كه ندانم پس از من با فرزندم چه كردند، نمى روم . به او مى گويند به وسط عرصه قيامت بنگر. او نيز مى نگرد و امام حسين عليه السلام را بدون سر، و ايستاده مى بيند. فريادى كشيده و من نيز از فرياد او فرياد مى كشم . فرشتگان نيز از فرياد ما فرياد مى زنند. در اين هنگام خداوند عزوجل خشمگين شده و به آتشى كه به آن (هبهب ) مى گويند و هزار سال افروخته شده تا سياه شده است و هيچ گونه شادى در آن وجود نداشته و غمى از آن بيرون نمى رود ( يعنى سراسر رنج و مصيبت است )، دستور مى فرمايد: قاتلان حسين و حاملين قرآن را پيدا كن ( يعنى گرچه قاتلان حامل قرآن باشند)، او آنها را پيدا مى كند و مى خورد و شيهه مى كشد، آنان نيز شيهه مى كشند، مى گريد، آنان نيز مى گريند و مى غرد، آنان نيز مى غرند. آنگاه با زبانى گويا و فصيح مى گويند :خدايا ! را قبل از بت پرستان ما را به آتش كشيدى ؟ از خداوند جواب مى رسد كه : كسى كه مى داند مانند كسى كه نمى داند نيست ( شما با آگاهى جنايت كرديد.)

حديث : 6 حدثنى محمد بن موسى بن المتوكل رضى الله عنه قال : حدثنى محمد بن يحيى العطار عن محمد بن احمد عن احمد بن محمد عن ابيه عن عبدالله بن عبدالرحمن الاصم قال : حدثنى عبدالله بن بكر الارجانى قال : صحبت ابا عبدالله عليه السلام فى طريق مكه من المدينه فنزل منزلا يقال له عسفان ثم مررنا بجبل اسود على يسار الطريق وحش ‍ فقلت : يا ابن رسول الله ما اوحش هذا الجبل ما رايت فى الطريق جبلا مثله فقال : يا ابن بكر اتدرى اى جبل هذا. هذا جبل يقال له : الكمد و هو على واد من اوديه جهنم فيه قتله ابى الحسين عليه السلام و استودعهم الله يجرى من تحته مياه جهنم من الغسلين و الصديد و الحميم الان و ما يخرج الحطمه و ما يخرج من سقر و ما يخرج من الجحيم و ما يخرج من الهاويه و ما يخرج من السعير و ما مررت بهذاالجبل فى مسيرى فوقفت الا رايتهما يستغيثان و يتضرعان و انى لانظر الى قتله ابى فاتول لهما: ان هولاء انما فعلوا لما اسستما لم ترحمونا اذ وليتم و قتلتمونا و حرمتمونا و وثبتم على حقنا و استبددتم بالامر دوننا فلا يرحم الله من يرحمكما ذوقا و بال ما صنعتما و ما الله بظالم للعبيد. ترجمه : 6. عبدالله بن بكر ارجانى مى گويد با امام صادق عليه السلام در مسافرت از مدينه بهمكه همراه بودم به توقفگاهى به نام (عسفان ) رسيده و آنجا توقف كرديم . آنگاه حركت كرده و در راه كوه سياه وحشتناكى ديديم . عرض ‍ كردم : اى پسر رسول خدا ! چقدر اين كوه وحشتناك است ! اولين بار است كه در راه به چنين كوهى بر مى خوريم . آن حضرت عليه السلام فرمودند: مى دانى اين چه كوهى است ؟ اين كوه (كمد) نام دارد و بر دره اى از دره هاى جهنم كه خداوند قاتلان امام حسين عليه السلام را در آن جاى داده است ، قرار دارد. و زير آن آبهاى جهنم جارى است ، يعنى چرك و خون جهنميان و آلودگى هاى آنان ، آب جوش سوزان ، چركهايى كه از فرج زناكاران خرج مى شود و آبهايى كه از (جهنم )، (لظى )، (حطمه )، (سقر)، (جحيم ) و (هاويه ) و (سعير) بيرون مى آيد. هرگاه كه از اينجا عبور مى كنم و اين كوه را مى بينم ، مى ايستم و آن دو نفر را مى بينم كه گريه و كمك مى خواهند. به قاتلان پدرم نگريسته و به آنا دو مى گويم : بدون شك شما اين كار آنان را پى ريزى كرديد. هنگامى كه قدرت را به دست گرفتيد، به ما رحم نكرديد، ما را كشتيد، محروم كرديد، حق ما را پايمال نموده و بدون در نظر گرفتن ما هر كاريى خواستيد انجام داديد. خدا رحم نكند به كسى كه به شما رحم كند ! مجازات كار خود را بچشيد كه خدا به بندگان خود هيچ ظلمى نمى كند.

حديث : 7 و بهذاالاسناد عن محمد بن احمد عن محمد بن الحسين عن نصر بن مزاحم عن عمر بن سعد عن محمد بن يحيى الحجازى عن اسماعيل بن داود ابى العباس الاسدى عن سعيد بن الخليل عن يعقوب بن سليمان قال : سمرت انا و نفر ذات ليله فتذاكرنا قتل الحسين عليه السلام فقال رجل من القوم : ما تلبس احد بقتله الا اصابه بلاء فى اهله و ماله و نفسه فقال شيخ من القوم فهو و الله ممن شهد قتله و اعان عليه فما اصابه الى الان امر يكره فمقته القوم و تغير السراج و كان دهنه نفطا فقام اليه ليصلحه فاخذت النار باصبعه فنفخها فاخذت بلحيته فخرج يبادر الى الماء فالقى نفسه فى النهر و جعلت النار ترفرفت على راسه فاذا اخرجه احرقته حتى ما لعنه الله . ترجمه : 7. يعقوب بن سليمان مى گويد: شبى با عده اى نشسته و درباره شهادت امام حسين عليه السلام صحبت مى كرديم . يكى از اهل مجلس گفت : همه كسانى كه در قتل امام حسين عليه السلام شركت كردند، دچار بلاى جانى يا مالى شده يا خانواده اش گرفتار بلايى شده است . پيرمردى كه در آنجا حضور داشت ، گفت : من نيز در قتل او شركت داشته ام ، ولى تاكنون هيچ حادثه ناگوارى نديده ام . اهل مجلس سخت بر او خشم گرفتند. ناگهان چراغ نفتى (139) خراب شد. برخاست كه درستش كند، انگشتانش آتش گرفت . انگشتانش را فوت كرد، ريشش هم آتش گرفت . بيرون رفت كه آتش را با اب خاموش كند. خود را در رودخانه انداخت ولى باز هم آتش بالاى سرش ‍ مى چرخيد و همين كه سرش را از اب بيرون مى آورد، با آتش مى سوخت و باين ترتيب مرد. خدا لعنتش كند.

حديث : 8 و بهذاالاسناد عن عمر بن سعد عن القاسم بن الاصبغ بن نباته قال :قدم علينا رجل من بنى دارم ممن شهد قتل الحسين عليه السلام مسعود الوجه و كان رجلا جميلا شديد البياض فقلت له : ما كدت اعرفك لتغير لونك فقال : قتلت رجلا من اصحاب الحسين ابيض بين عينيه اثر السجود و جئت براسه فقال القاسم : لقد رايته على فرس له مرحا و قد علق الراس ‍ بلبانها و هو يصيب ركبتيها قال : فقلت لابى : لو انه رفع الراس قليلا اماترى ما تصنع به الفرس بيديها فقال لى : يا بنى ما يصنع به اشد لقد حدثنى فقال : ما نمت ليله منذ قتلته الا اتانى فى منامى حتى ياخذ بكتفى فيقودنى و يقول : انطلق فينطلق بى الى جهنم فيقذف بى فيها حتى اصبح قال : فسمعت بذلك جاره له فقالت : ما يدعنا ننام شيئا من الليل من صياحه قال : فقمت فى شباب من الحى فاتينا امراته فسالناها فقالت : قد ابدى على نفسه قد صدقكم . ترجمه : 8. (قاسم بن اصبغ بن نباته ) مى گويد: شخص زيبا و بسيار سفيدى از قبيله (بنى دارم ) كه شاهد قتل امام حسين عليه السلام بود، را ديدم كه سياه رو شده بود. به او گفتم بخاطر تغيير رنگ صورتت بزحمت تو را شناختم و گفت : مرد سفيدرويى از ياران حسين را كه بر پيشانيش اثر سجده بود، كشته و سر او را بهمراه بردم . (قاسم بن اصبغ بن نباته ) مى گويد: (در روزى كه او را كشته بود) او را خوشحال و سوار بر اسب دبدم كه سر او را به سينه اسب آويزان كرده بود. و اين سر مرتب به دستان اسب مى خورد. به پدرم گفتم :كاش كمى آن سر را بال مى برد. بين دستان اسب با آن سر چه مى كند. پدرم گفت : فرزندم ! بلايى كه بر سر او اورده اند، دردناكتر از اين بوده است . همان شخص خودش به من گفت : از وقتى كه او را كشته ام ، هر شب در خواب به سراغم مى آيد، شانه ام را گرفته و مى گويد: راه بيفت ، مرا به جهنم برده و در آن مى اندازد تا صبح شود. يكى از همسران او كه صدايش را هنگام خواب شنيده بود. مى گويد: شب تا صبح از فرياد او خوابمان نمى برد. (قاسم بن اصبغ بن نباته ) مى گويد: با عده اى از جوانان قبيله پيش ‍ همسرش رفتيم و از همسرش حالات او را پرسيديم . او گفت : خودش همه چيز را گفته و راست گفته است .

حديث : 9 و بهذاالاسناد عن عمر بن سعد قال : حدثنى ابو معاويه ، عليه السلام عن الاعمش عن عمار بن عمير التميمى قال : لما جى براس ‍ عبيدالله بن زياد لعنه الله و رووس اصحابه عليهم غضب الله قال : انتهيت اليهم و الناس يقولون : قد جاءت قال : فجاءت حيه يتخلل الرووس حتى دخلت فى منخز عبيدالله بن زياد لعنه الله عليه ثم خرجت فدخلت فى المنخر الاخر. ترجمه : 9. (عمار بن عمير تميمى ) مى گويد: هنگامى كه سر (عبيدالله بن زياد) ملعون و ياران او را آوردند، در حالى رسيدم كه مردم مى گفتند :آمدند. هنگامى كه سرها را آوردند. ديدم مارى در ميان سرها رفت و و در بينى (عبيدالله بن زياد) ملعون وارد شد. آنگاه بيرون آمده و وارد بينى ديگرى شد.

حديث : 10 حدثنى على بن احمد بن عبدالله عن ابيه عن جده احمد بن ابى عبدالله عن ابيه محمد بن خالد باسناده يرفعه الى عنبسه الطائى عن ابن جبير عن على بن ابى طالب عليه السلام قال : قال رسول الله صلى الله عليه و آله : يمثل لفاطمه عليهاالسلام راس الحسين متشحطا بدمه فتصيح وا ولداه وا ثمره فواداه فتصعق الملائكه لصيحه فاطمه عليهاالسلام و ينادى اهل القيامه : قتل الله قاتل ولدك يا فاطمه قال :فيقول الله عزوجل : ذلك افعل به و بشيعته و احبائه و اتباعه و ان فاطمه عليهاالسلام فى ذلك اليوم على ناقه من نوق الجنه مدبجه الجبينين واضحه الخدين شهلاء العينين راسها من الذهب المصفى و اعنناقها من المسك و العنبر خطامها من الزبرجد الاخضر رحائلها در مفضض بالجوهر على الناقه هودج غشاوتها من نور الله و حشوها من رحمه الله خطامها فرسخ من فراسخ الدنيا يحف بهودجها سبعون الف ملك بالتسبيح و التمجيد و التهليل و التكبير و الثناء على رب العالمين ثم ينادى مناد من بطنان العرش : يا اهل القيامه غضوا ابصاركم فهذه فاطمه بنت محمد رسول الله صلى الله عليه و آله تمر على الصراط فتمر فاطمه عليها السلام و شيعتها على الصراط كالبرق الخاطف قال النبى صلى الله عليه و آله : و تلقى اعداوها و اعداء ذريتها فى جهنم . ترجمه : 10. امير المومنين عليه السلام نقل مى نمايند كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: سر آغشته به خون حسين عليه السلام براى فاطمه عليهاالسلام نمايان مى شود و او فرياد مى زندن فرزندم ! ميوه دلم ! فرشتگان از فرياد فاطمه عليهاالسلام بيهوش شده و اهل قيامت ندا مى دهند: خداوند قاتل فرزندت را بكشد اى فاطمه ! آنگاه خداوند عزوجل مى فرمايد: اين كار را در مورد او قاتل امام حسين عليه السلام ، دنباله روها، دوستداران و پيروان او انجام مى دهم و همانا فاطمه در اين روز بر شترى بهشتى سوار است كه پيشانيش زيبا، رويش سفيد، چشمانش ميشى ، سرش از طلاى خالص ، گردنش از مشك و عنبر، افسارش زبرجد سبز و زين آن درى است كه با سنگهاى گرانبها پوشيده شده است . بر آن شتر هودجى است كه پوشش آن نور خدا و درون آن رحمت اوست . افسار آن يك فرسخ از فرسخهاى دنياست . اطراف آن هودج هفتاد هزار فرشته مشغول تسبيح ، تحميد، تهليل ، تكبير و ثناى خداوند هستند. آنگاه منادى از درون عرش ندا مى دهد: اى اهل قيامت ! ديدگان خود را پايين بيندازيد. اين فاطمه دختر محمد رسول خدا صلى الله عليه و آله است كه از پل صراط عبور مى نمايند و دشمنان او و دشمنان دودمان او را به جهنم مى ريزند.

حديث : 11 ابى رحمه الله قال حدثنى محمد بن يحيى العطار قال : حدثنى محمد بن احمد قال : حدثنى عبدالله بن محمد عن على بن زياد عن محمد بن على الحلبى قال : قال ابو عبدالله عليه السلام : ان ال ابى سفيان قتلوا الحسين بن على عليهماالسلام فنزع الله ملكهم و قتل هشام زيد بن على فنزع الله ملكه و قتل الوليد يحيى بن زيد فنزع الله ملكه على قتله ذريه رسول الله صلى الله عليه و آله . ترجمه : 11. امام صادق عليه السلام فرمودند: همانا آل ابى سفيان امام حسين عليه السلام را كشتند و خداوند حكومتشان را برانداخت ، هشام ، زيد بن على عليه السلام را كشت و خداوند حكومتش را برانداخت ، وليد، يحيى بن زيد را كشت و خداوند يخاطر كشتن دودمان رسول خدا صلى الله عليه و آله حكومتش را برانداخت

عقاب البغى و قطيعه الرحم و اليمين الكاذبه والزنا  
مجازات ظلم ، قطع رحم ، قسم دروغ و زنا  

حديث : 1 حدثنى محمد بن موسى بن المتوكل رضى الله عنه قال : حدثنى عبدالله بن جعفر الحميرى عن احمد بن محمد عن الحسن بن محبوب عن مالك بن عطيه عن ابى عبيده الحذاء عن ابى جعفر عليه السلام قال : فى كتاب على عليه السلام ثلاث خصال لا يموت صاحبهن ابدا حتى يرى و بالهن : البغى و قطيعه الرحم و اليمين الكاذبه يبارز الله بها. ترجمه : 1. امام باقر عليه السلام فرمودند: در كتاب امام على عليه السلام آمده است : سه چيز است كه انجام دهنده آن نمى ميرد تا نتيجه بد آن را ببيند: ظلم ، قطع رحم ، و قسم دروغ كه بوسيله آن با خدا مى جنگند.