امام على عليه السلام فرمود:روزه پرهيز از حرامها است همچنانکه شخص از خوردنى و نوشيدنى پرهيز مىکند.
در ماه ضيافت الهي پاي سخنان گهربار امام العارفين حضرت اميرالمومنين(ع) در خصوص جايگاه و عظمت ماه مبارک رمضان مي‌نشينيم، باشد با عمل به منويات امام اول شيعيان بهتر از گذشته از اين خرمن معنويت خوشه‌چيني کنيم.
حضرت علي عليه السلام در مورد فضيلت ماه مبارک رمضان ميفرمايد:
"اللّه اللّه في صيام شهر رمضان فانّه جنّة من النار"[1]
"خدا را، خدا را، در روزه ماه رمضان زيرا که سپرى است در برابر آتش دوزخ."
کيفيت روزه از زبان حضرت علي(ع)
امام على عليه السلام فرمود:
"الصيام اجتناب المحارم کما يمتنع الرجل من الطعام و الشراب."
"روزه پرهيز از حرامها است همچنانکه شخص از خوردنى و نوشيدنى پرهيز مىکند." [2]
حضرت در مورد برترين روزه ميفرمايند:
"صوم القلب خير من صيام اللسان و صوم اللسان خير من صيام البطن."
"روزه قلب بهتر از روزه زبان است و روزه زبان بهتر از روزه شکم است."[3]
ايشان در مورد روزه بى ارزش ميفرمايند:
"کم من صائم ليس له من صيامه الا الجوع و الظماء و کم من قائم ليس له من قيامه الا السهر و العناء."
"چه بسا روزهدارى که از روزهاش جز گرسنگى و تشنگى بهرهاى ندارد و چه بسا شب زندهدارى که از نمازش جز بيخوابى و سختى سودى نمىبرد."[4]
حکمت روزه از نگاه امام علي(ع)
حضرت در مورد حکمت روزه آن را آزمون اخلاص معرفي مينمايد:
"فرض الله ... الصيام ابتلاء لاخلاص الخلق"
امام على عليه السلام فرمود:"
"خداوند روزه را واجب کرد تا به وسيله آن اخلاص خلق را بيازمايد."[5]
تلاوت قرآن
امام علي عليه السلام در خطبه اول ماه مبارک در مورد تلاوت قرآن در ماه مبارک رمضان فرمودند:
"اى روزه دار! در شب و روزت با تلاوت کتاب خدا، به او تقرّب بجوى، که همانا کتاب خدا، شفيعى است که روز قيامت، شفاعتش براى قرآنخوانان پذيرفته است و با خواندن آيات آن، از درجههاى بهشت بالا مىروند." [6]
احياء شبها
حضرت علي عليه السلام در خطبه ماه مبارک خود در مورد احياء شبهاي ماه مبارک چنين فرمودند:
"اى روزهدار! در کار خويش نيک بنگر، که در اين ماه، ميهمان پروردگار خويش هستى . بنگر که در شب و روزت چگونهاى و چگونه اعضاى خود را از نافرمانى خدا حفظ مىکنى. بنگر تا مبادا شب در خواب باشى و روز در غفلت؛ پس اين ماه بر تو بگذرد و بار گناهت همچنان بر دوشت مانده باشد؛ پس آنگاه که روزهداران پاداشهاى خود را مىگيرند، تو از زيانکاران باشى و آنگاه که به کرامت فرمانرواى خويش نايل مىشوند، از محرومان گردى و آنگاه که به همسايگى با پروردگارشان سعادتمند مىشوند، تو از طردشدگان باشى!" [7]
دعاي آن حضرت در هنگام افطار
"خدايا! براي تو روزه گرفتيم و با روزي تو افطار مي کنيم. پس اين روزه را از ما بپذير که به راستي تو شنوا و دانا هستي."
"خدايا! اي پروردگار روشني سترگ و اي پروردگار جايگاه بلند! تويي معبود هرکس که در آسمان ها است و معبود هر کس که در زمين است و جز تو معبودي در ميان آن ها نيست و تويي قاهر و مسلط بر هر که در آسمان ها و هر که در زمين است."
"از تو مي خواهم که در کار من آساني و گشايشي مقرّر فرمايي و مرا بر دين محمد و خاندان محمد و بر سنّت محمد و خاندان محمد که درود بر او و آنان باد، پا برجا و ثابت قدم بداري و عمل و کردار مرا در فراز جايگاه پذيرفته قرار دهي.زيرا که من به تو ايمان دارم و بر تو توکل مي کنم و به درگاه تو زاري مي نمايم.
مي دانم که بازگشتم به سوي تو است و هرآنچه خير و خوبي است از تو مي خواهم که همه را براي من و پدر و مادر و خاندان و فرزندانم گردآوري و هرآنچه بدي است همه را از ما بازگرداني."
"اي خدا! تويي مهر پيشه و نعمت بخش، پديد آرنده ي آسمان ها و زمين، عطا فرمايي خير و خوبي را به هر که خواهي و بگرداني آن را از هر که خواهي. پس به مهر و رحمت خويش بر من منّت بنه اي مهربان ترين مهربانان."[8]
افطار خوردن
امام علي(ع) فرمود: "مستحب است با شير افطار کند. افطار کردن به آب و نبات و حلوا و آب نيمِ گرم، به هر کدام که باشد نيز خوب است که رسول خدا(ص) با اينها افطار مي کردند." [9]
[1] بهجالصباغة ج 11 صفحهى 66
[2] بحار ج 93 ص 249
[3] غرر الحکم، ج 1، ص 417، ح 80
[4] نهج البلاغه، حکمت 145
[5] نهج البلاغه، حکمت 252
[6] کتاب ماه خدا، محمدي ري شهري، ج 1، ص 176
[7] کتاب ماه خدا، محمدي ري شهري، ج 1، ص 176
[8] مفاتيح الجنان.
[9]همان
انتهای پیام
ضمائم: