"بسم الله الرحمن الرحيم"
اعمال مشترکه شبهاى قدر
شب نوزدهم اوّل شبهاى قدر است و شب قدر همان شبى است که در تمام سال شبى به خوبى و فضيلت آن نمى رسد و عمل در آن بهتر است از عمل در هزار ماه و در آن شب تقدير امور سال مى شود و ملائکه و روح که اعظم ملائکه است در آن شب به اذن پروردگار به زمين نازل مى شوند و به خدمت امام زمان عليه السلام مشرّف مى شوند و آنچه براى هرکس مقدّر شده است بر امام زمان عليه السلام عرض مى کنند و اعمال شبهاى قدر بر دو نوع است يکى آنکه در هر سه شب بايد کرد و ديگر آنکه مخصوص است به هر شبى امّا اوّل پس آن چند چيز است :
اوّل غسل است علاّمه مجلسى فرموده که غسل اين شبها را مقارن غروب آفتاب کردن بهتر است که نماز شام را باغسل بکند .
دوّم دو رکعت نماز است در هر رکعت بعد از حمد هفت مرتبه توحيد بخواند و بعد از فراغ هفتاد مرتبه اَسْتَغْفِرُ اللّهَ وَاَتُوبُ اِلَيْهِ بگويد در روايت نبوى صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَ اله است که از جاى خود برنخيزد تا حقّ تعالى او را و پدر و مادرش را بيامرزد ((الخبر))
سوّم قرآن مجيد را بگشايد و بگذارد در مقابل خود و بگويد:
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ بِکِتابِکَ
خدايا از تو خواهم به حق کتاب
الْمُنْزَلِ وَما فيهِ وَفيهِ اسْمُکَ الاْکْبَرُ وَاَسْماَّؤُکَ الْحُسْنى وَما يُخافُ
فرستاده شده ات و آنچه در آنست که در آن است نام بزرگت و نامهاى نيکويت و آنچه بدانها ترس
وَيُرْجى اَنْ تَجْعَلَنى مِنْ عُتَقاَّئِکَ مِنَ النّارِ
و اميد شود که قرارم دهى از زمره آزاد شدگانت از دوزخ
پس هر حاجت که دارد بخواهد .
چهارم آنکه مُصحَف شريف رابگيرد و بر سر بگذارد و بگويد :
اَللّهُمَّ بِحَقِّ هذَا الْقُرْآنِ وَبِحَقِّ مَنْ اَرْسَلْتَهُ بِهِ وَبِحَقِّ کُلِّ مُؤْمِنٍ مَدَحْتَهُ فيهِ وَبِحَقِّکَ عَلَيْهِمْ
خدايا به حق اين قرآن و بحق آنکس که او را بدان فرستادى و بحق هر مؤ منى که در اين قرآن مدحش کرده اى و بحقى که تو بر ايشان
فَلا اَحَدَ اَعْرَفُ بِحَقِّکَ مِنْکَ پس ده مرتبه بگويد بِکَ يا اَللّهُ و ده مرتبه بِمُحَمَّدٍ
دارى زيرا کسى نيست که حق تو را بهتر از خودت بشناسد* * * * * * * * بحق خودت اى خدا * * * * * * بحق محمدصلى الله عليه و آله
و ده مرتبه بِعَلي و ده مرتبه بِفاطِمَةَ و ده مرتبه بِالْحَسَنِ و ده مرتبه بِالْحُسَيْنِ
* * * * بحق على عليه السلام * * * * بحق فاطمه سلام الله عليها * * * *بحق حسن عليه السلام * * * * بحق حسين عليه السلام
و ده مرتبه بِعَلِىّ بْنِ الْحُسَيْنِ و ده مرتبه بُمَحَمَّدِ بْنِ عَلِي و ده مرتبه بِجَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ
* * * * بحق على بن الحسين عليه السلام * * * * بحق محمد بن على عليه السلام * * * * بحق جعفر بن محمدعليه السلام
و ده مرتبه بِمُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ و ده مرتبه بِعَلِىِّ بْنِ مُوسى و ده مرتبه
* * * * * بحق موسى بن جعفرعليه السلام * * * * * * بحق على بن موسى عليه السلام * * * *
بِمُحَمَّدِبْنِ عَلِي و ده مرتبه بِعَلِىِّ بْنِ مُحَمَّدٍ و ده مرتبه بِالْحَسَنِ بْنِ عَلِي
بحق محمد بن على عليه السلام * * * * بحق على بن محمدعليه السلام * * * * بحق حسن بن على عليه السلام
و ده مرتبه بِالْحُجَّةِ
* * * * به حق حضرت حجت عليه السلام
پس هر حاجت که دارى طلب کن .
پنجم زيارت کند امام حسين عليه السلام را در خبر است که چون شب قدر مى شود منادى از آسمان هفتم ندا مى کند از بُطنان عرش که حقّ تعالى آمرزيده هر که را که به زيارت قبر حُسين عليه السلام آمده .
ششم احيا بدارد اين شبها را همانا روايت شده هرکه احيا کند شب قدر را گناهان او آمرزيده شود هرچند به عدد ستارگان آسمان و سنگينى کوهها وکيل درياها باشد .
هفتم صد رکعت نماز کند که فضيلت بسيار دارد و افضل آنست که در هر رکعت بعد از حمد ده مرتبه توحيد بخواند هشتم بخواند:
اَللّهُمَّ اِنّى اَمْسَيْتُ لَکَ عَبْداً داخِراً لا اَمْلِکُ لِنَفْسى نَفْعاً وَلا ضَرّاً وَلا
خدايا من شام کردم در حالى که بنده خوارى هستم که مالک سود و زيانى براى خويش نيستم و نتوانم
اَصْرِفُ عَنْها سُوَّءاً اَشْهَدُ بِذلِکَ عَلى نَفْسى وَاَعْتَرِفُ لَکَ بِضَعْفِ
از خويشتن پيش آمد ناگوارى را بازگردانم و اين مطلبى است که من آن را بر خويش گواهى دهم و به ناتوانى
قُوَّتى وَقِلَّةِ حيلَتى فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاَنْجِزْ لى ما
خود و بيچارگيم در برابرت اعتراف دارم پس درود فرست بر محمد و آل محمد و وفا کن برايم بدانچه
وَعَدْتَنى وَجَميعَ الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ مِنَ الْمَغْفِرَةِ فى هذِهِ اللَّيْلَةِ
بر من و همه مؤ منين و مؤ منات وعده فرمودى از آمرزش در اين شب
وَاَتْمِمْ عَلَىَّ ما اتَيْتَنى فَاِنّى عَبْدُکَ الْمِسْکينُ الْمُسْتَکينُ الضَّعيفُ
و تمام کن بر من آنچه را به من دادى زيرا که من بنده بينواى مستمند ناتوان تهيدست
الْفَقيرُ الْمَهينُ اَللّهُمَّ لا تَجْعَلْنى ناسِياً لِذِکْرِکَ فيما اَوْلَيْتَنى وَلا [غافِلاً]
خوار توام خدايا قرار مده مرا فراموشکار از ياد خويش در آنچه به من انعام فرمودى و نه غافل از
لاِِحْسانِکَ فيما اَعْطَيْتَنى وَلا ايِساً مِنْ اِجابَتِکَ وَاِنْ اَبْطَاَتْ عَنّى
احسانت در آنچه به من عطا کردى و قرارم مده نااميد از اجابت خويش و اگرچه ديرزمانى طول کشد
فى سَرّاَّءَ اَوْ ضَرّاَّءَ اَوْ شِدَّةٍ اَوْ رَخاَّءٍ اَوْ عافِيَةٍ اَوْ بَلاَّءٍ اَوْ بُؤْسٍ اَوْ
چه در خوشى و چه در سختى در دشوارى يا در آسايش در تندرستى يا گرفتارى در تنگدستى يا
نَعْماَّءَ اِنَّکَ سَميعُ الدُّعاَّءِ
در نعمت براستى تو شنواى دعايى
و اين دعا را کفعمى از امام زين العابدين عليه السلام روايت کرده که در اين شبها مى خوانده در حال قيام و قعود و رکوع و سجود و علاّمه مجلسى (ره ) فرموده که بهترين اعمال در اين شبها طلب آمرزش و دعا از براى مطالب دنيا و آخرت خود و پدر و مادر و خويشان خود و برادران مؤ من زنده و مرده ايشان است و اَذْکار و صلوات بر محمد و آل محمدعَليهمُ السلام آنچه مقدور شود و در بعضى از روايات وارد شده است که دعاء جوشن کبير را در اين سه شب بخوانند فقير گويد که دعاء جوشن در سابِقْ گذشت و روايت شده که خدمت حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله عرض شد که اگر من درک کنم شب قدر را چه از خداوند خودبخواهم فرمود عافيت را .
اعمال شب نوزدهم
و امّا دوّم يعنى اعمال مخصوصه اين شبها پس اعمال شب نوزدهم چند چيز است :
اوّل صد مرتبه اَسْتَغْفِرُاللّهَ رَبّى وَ اَتُوبُ اِلَيْهِ .
دوّم صد مرتبه اَللّهُمَّ الْعَنْ قَتَلَةَ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ .
سوّم بخواند دعاء يا ذَاالَّذى کانَ را که در قسم چهارم گذشت .
چهارم بخواند:
اَللّهُمَّ اْجْعَلْ فيما تَقْضى وَتُقَدِّرُ مِنَ الاْمْرِ الْمَحْتُومِ
خدايا قرار ده در آنچه حکم کرده و مقدر فرموده اى از سرنوشت حتمى
وَفيما تَفْرُقُ مِنَ الاْمْرِ الحَکيمِ فى لَيْلَةِ الْقَدْرِ وَفِى الْقَضاَّءِ الَّذى لا
و در آنچه جدا کنى از فرمان حکيمانه ات در شب قدر و در آن قضا و قدرى که برگشت و
يُرَدُّ وَلا يُبَدَّلُ اَنْ تَکْتُبَنى مِنْ حُجّاجِ بَيْتِکَ الْحَرامِ الْمَبْرُورِ حَجُّهُمُ
تغيير و تبديلى ندارد که نام مرا در زمره حاجيان خانه محترمت (کعبه ) بنويسى آنان که حجشان
الْمَشْکُورِ سَعْيُهُمُ الْمَغْفُورِ ذُنُوبُهُمُ الْمُکَفَّرِ عَنْهُمْ سَيِّئاتُهُمْ وَاجْعَلْ
مقبول و سعيشان مورد تقدير و گناهانشان آمرزيده و کردار بدشان بخشوده شده است و قرار ده
فيما تَقْضى وَتُقَدِّرُ اَنْ تُطيلَ عُمْرى وَتُوَسِّعَ عَلَىَّ فى رِزْقى
در آنچه مقدر فرموده اى که عمر مرا طولانى کرده و روزيم را وسيع گردانى
وَتَفْعَلَ بى کَذا وَکَذا و به جاى اين کلمه حاجت خود را ذکر کند
و درباره ام چنين و چنان کنى
اعمال شب بيست و يکم
فضيلتش زيادتر از شب نوزدهم است و بايد اعمال آن شب را از غسل و احياء و زيارت و نماز هفت قُل هُوَالله و قرآن بر سر گرفتن و صد رکعت نماز و دعاى جوشن کبير و غيرها در اين شب به عمل آورد و در روايات تاکيد شده در غسل و احياء و جدّ و جهد در عبادت در اين شب و شب بيست و سيّم و آنکه شب قدر يکى از اين دو شب است و در چند روايت است که از معصوم سؤال کردند که معيّن فرماييد که شب قدر کداميک از اين دو شب است تعيين نکردند بلکه فرمودند ما اَيْسَرَ لَيْلَتَيْنِ فيما تَطْلُبُ يا آنکه فرمودند ما عَليْکَ اَنْ تَفعَلَ خيرا فى لَيلَتَيْنِ و نَحْوُ ذلِکَ وَقالَ شَيْخُنَا الصَّدُوق فيما اَمْلى عَلَى الْمَشايِخِ فى مَجْلِسٍ واحِدٍ مِنْ مَذْهَبِ الاِْمامِيَّةِ وَ مَنْ اَحْيى هاتَيْنِ اللَّيْلَتَيْنِ بِمُذاکَرَةِ الْعِلْمِ فَهُوَ اَفْضَلُ
اعمال دهه آخر ماه رمضان : و بالجمله از اين شب شروع کند به دعاهاى شبهاى دهه آخر که از جمله اين دعا است که شيخ کلينى در کافى از حضرت صادق عليه السلام روايت کرده که فرمود مى گويى در دهه آخر ماه رمضان در هر شب :
اَعُوذُ بِجَلالِ وَجْهِکَ الْکَريمِ اءنْ يَنْقَضِىَ عَنّى شَهْرُ رَمَضانَ اَوْ يَطْلُعَ
پناه مى برم به جلال ذات بزرگوارت از اينکه ماه رمضان از من بگذرد يا سپيده امشب بر من
الْفَجْرُ مِنْ لَيْلَتى هذِهِ وَلَکَ قِبَلى ذَنْبٌ اَوْ تَبِعَةٌ تُعَذِّبُنى عَلَيْهِ
طلوع کند و باز هم از من در پيش تو گناه يا چيزى که پاداشش بد است مانده باشد که بدان عذابم کنى
و کفعمى در حاشيه بلد الا مين نقل کرده که حضرت صادق عليه السلام در هر شب از دهه آخر بعد از فرايض و نوافل مى خواند:
اَللّهُمَّ اَدِّعَنّا حَقَّ ما مَضى مِنْ شَهْرِ رَمَضانَ وَاغْفِرْ لَنا
خدايا اداء کن از ما حق ايام گذشته ماه رمضان را و بيامرز
تَقْصيرَنا فيهِ وَتَسَلَّمْهُ مِنّا مَقْبُولاً وَلا تُؤ اخِذْنا بِاِسْرافِنا عَلى اَنْفُسِنا
تقصير ما را در اين ماه و آن را پذيرفته از ما دريافت کن و مگير ما را به زياده رويهايى که بر نفس خويش کرديم
وَاجْعَلْنا مِنَ الْمَرْحُومينَ وَلا تَجْعَلْنا مِنَ الْمَحْرُومينَ
و قرارمان ده از رحمت شدگان و قرارمان مده از محرومان
و فرمود هر که بگويد اين را بيامرزد حقّ تعالى تقصيرى که از او سرزده درايّام گذشته از ماه رمضان و نگه دارد او را از معاصى در بقيّه ماه .
و از جمله سيد بن طاوس در اقبال از ابن اَبى عُمَيْر از مُرازِم نقل کرده که حضرت صادق عليه السلام در هر شب از دهه آخر مى خواند:
اَللّهُمَّ اِنَّکَ قُلْتَ فى کِتابِکَ
خدايا تو فرمودى در قرآنت
الْمُنْزَلِ شَهْرُ رَمَضانَ الَّذى اُنْزِلَ فيهِ الْقُرْانُ هُدىً لِلنّاسِ وَبَيِّناتٍ
که از آسمان نازل گشته ((ماه رمضانى که قرآن در آن نازل گشته که آن قرآن راهنماى مردم وحجتهايى است
مِنَ الْهُدى وَالْفُرْقانِ فَعَظَّمْتَ حُرْمَةَ شَهْرِ رَمَضانَ بِما اَنْزَلْتَ فيهِ
از هدايت و تميز)) و بدين ترتيب حرمت ماه رمضان را با نازل فرمودن قرآن بزرگ کردى
مِنَ الْقُرانِ وَخَصَصْتَهُ بِلَيْلَةِ الْقَدْرِ وَجَعَلْتَها خَيْراً مِنْ اَلْفِ شَهْرٍ
و به شب قدر مخصوصش داشتى و آن شب را بهتر از هزار ماه گرداندى
اَللّهُمَّ وَهذِهِ اَيّامُ شَهْرِ رَمَضانَ قَدِ انْقَضَتْ وَلَياليهِ قَدْ تَصَرَّمَتْ
خدايا اين روزهاى ماه رمضان بود که بر من گذشت و اين شبهاى آن است که آن نيز
وَقَدْ صِرْتُ يا اِلهى مِنْهُ اِلى ما اَنْتَ اَعْلَمُ بِهِ مِنّى وَاَحْصى لِعَدَدِهِ
گذشت و من اى معبودم از اين ماه به حالى درآمده ام که تو خود بهتر از من مى دانى و شماره اش را
مِنَ الْخَلْقِ اَجْمَعينَ فَاَسْئَلُکَ بِما سَئَلَکَ بِهِ مَلاَّئِکَتُکَ الْمُقَرَّبُونَ
از همه مردم بهتر دارى پس از تو خواهم بدانچه فرشتگان مقربت
وَاَنْبِياَّؤُکَ الْمُرْسَلُونَ وَعِبادُکَ الصّالِحُونَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ
و پيامبران فرستاده ات و بندگان شايسته ات تو را بدان خواستند که درود فرستى بر محمد
وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تَفُکَّ رَقَبَتى مِنَ النّارِ وَتُدْخِلَنِى الْجَنَّةَ بِرَحْمَتِکَ
و آل محمد و اينکه مرا از آتش دوزخ آزاد کنى و به رحمت خويش به بهشتم ببرى
وَاَنْ تَتَفَضَّلَ عَلىَّ بِعَفْوِکَ وَکَرَمِکَ وَتَتَقَبَّلَ تَقَرُّبى وَتَسْتَجيبَ دُعاَّئى
و به عفو و بزرگوارى خويش بر من تفضل کنى و تقرب جويى مرا بپذيرى و دعايم را مستجاب گردانى
وَتَمُنَّ عَلَىَّ بِالاْمْنِ يَوْمَ الْخَوْفِ مِنْ کُلِّ هَوْلٍ اَعْدَدْتَهُ لِيَومِ الْقِيامَةِ
و در آن روز ترس و وحشت با امان دادنم از هر هراسى که براى روز قيامتم آماده کرده اى بر من منت نهى
اِلهى وَاَعُوذُ بِوَجْهِکَ الْکَريمِ وَبِجَلالِکَ الْعَظيمِ اَنْ يَنْقَضِىَ اَيّامُ
خدايا پناه مى برم به ذات بزرگوارت و به جلال و شوکت عظيمت که بگذرد روزها
شَهْرِ رَمَضانَ وَلَياليهِ وَلَکَ قِبَلى تَبِعَةٌ اَوْ ذَنْبٌ تُؤ اخِذُنى بِهِ اَوْ
و شبهاى ماه رمضان و از تو در نزد من گناه يا پاداش بدى باشد که مرا بدان مؤ اخذه کنى يا
خَطَّيئَةٌ تُريدُ اَنْ تَقْتَصَّهَا مِنّى لَمْ تَغْفِرْها لى سَيِّدى سَيِّدى سَيِّدى
خطايى باشد که بخواهى آن را از من تقاص کنى و نيامرزيده باشى اى آقاى من آقاى من آقاى من
اَسْئَلُکَ يا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ اِذْ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ اِنْ کُنْتَ رَضيتَ عَنى فى
از تو خواهم اى که معبودى جز تو نيست زيرا معبودى جز تو نيست که اگر در اين ماه از من خوشنود گشته اى بر
هذَا الشَّهْرِ فَاْزدَدْ عَنّى رِضاً وَاِنْ لَمْ تَکُنْ رَضيتَ عَّنى فَمِنَ الاْنَ
خوشنودى خويش از من بيفزا و اگر هنوز خوشنود نشده اى از هم اکنون از من
فَارْضَ عَنّى يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ يا اَللّهُ يا اَحَدُ يا صَمَدُ يا مَنْ لَمْ يَلِدْ
خوشنود شو اى مهربانترين مهربانان اى خدا اى يکتا اى بى نياز اى که فرزند ندارد
وَلَمْ يُولَدْ وَلَمْ يَکُنْ لَهُ کُفُواً اَحَدٌ و بسيار بگو: يا مُلَيِّنَ الْحَديدِ لِداوُدَ
و فرزند کسى نيست و براى او همتايى نباشد هيچکس * * * * اى نرم کننده آهن براى حضرت داود
عَلَيْهِ السَّلامُ يا کاشِفَ الضُّرِّ وَالْکُرَبِ الْعِظامِ عَنْ اَيُّوبَ عَلَيْهِ
عليه السلام اى برطرف کننده گرفتارى و ناراحتى بزرگ از ايوب عليه
السَّلامُ اَىْ مُفَرِّجَ هَمِّ يَعْقُوبَ عَلَيْهِ السَّلامُ اَىْ مُنَفِّسَ غَمِّ يُوسُفَ
السلام اى گشاينده اندوه يعقوب عليه السلام اى زداينده غم يوسف
عَلَيْهِ السَّلامُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ کَما اَنْتَ اَهْلُهُ اَنْ تُصَلِّىَ
عليه السلام درود فرست بر محمد و آل محمد بدانسان که تو شايسته آنى که درود فرستى
عَلَيْهِمْ اَجْمَعينَ وَافْعَلْ بى ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَلا تَفْعَلْ بى ما اَنَا اَهْلُهُ و از
بر ايشان همگى و انجام ده درباره من آنچه را تو شايسته آنى و انجام مده درباره ام آنچه من سزاوارم
دعاى شب بيست و يکم
و از جمله اين دعاها است که در کافى مسندا و در مقنعه و مصباح مُرْسَلا نقل شده که مى گوئى در ليله اولى يعنى در شب بيست ويکم :
يا مُولِجَ اللَّيْلِ فِى النَّهارِ وَمُولِجَ النَّهارِ
اى فروبرنده شب در روز و اى فروبرنده روز
فِى اللَّيْلِ وَمُخْرِجَ الْحَىِّ مِنَ الْمَيِّتِ وَمُخْرِجَ الْمَيِّتِ مِنْ الْحَىِّ يا
در شب و اى بيرون آورنده زنده از مرده و بيرون آورنده مرده از زنده اى
رازِقَ مَنْ يَشاَّءُ بِغَيْرِ حِسابٍ يا اَللّهُ يا رَحْمنُ يا اَللّهُ يا رَحيمُ يا اَللّهُ
روزى دهنده هرکه را خواهى بى حساب اى خدا، اى بخشاينده ، اى خدا اى مهربان اى خدا
يا اَللّهُ يا اَللّهُ لَکَ الاْسْماَّءُ الْحُسْنى وَالاْمْثالُ الْعُلْيا وَالْکِبْرِياَّءُ وَالاْ لاَّءُ
اى خدا... از آن تو است نامهاى نيکو و نمونه هاى والا و بزرگى و نعمتها از تو
اَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تَجْعَلَ اسْمى فى هذِهِ
خواهم درود فرستى بر محمد و آل محمد و نام مرا در اين
اللَّيْلَةِ فِى السُّعَداَّءِ وَرُوحى مَعَ الشُّهَداَّءِ وَاِحْسانى فى عِلِّيّينَ
شب در زمره سعادتمندان قرار دهى و روحم را با شهداء مقرون سازى و احسان و نيکوکاريم را در بلندترين درجه
وَاِساَّئَتى مَغْفُورَةً وَاَنْ تَهَبَ لى يَقينَاً تُباشِرُ بِهِ قَلْبى وَاِيماناً يُذْهِبُ
بهشت و گناهانم را آمرزيده کنى و به من يقينى عطا کنى که هميشه با دلم همراه باشد و ايمانى به من بدهى
الشَّکَّ عَنّى وَتُرْضِيَنى بِما قَسَمْتَ لى وَآتِنا فِى الدُّنْيا حَسَنَةً وَفِى
که شک و ترديد را از من دور سازد و بدانچه روزيم کرده اى خوشنودم سازى و بدهى به من در دنيا نعمت نيک و در
الاْخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنا عَذابَ النّارِ الْحَريقِ وَارْزُقْنى فيها ذِکْرَکَ
آخرت نعمت نيک و نگهدارى ما را از عذاب آتش سوزان و روزيم کنى در اين شب ذکر خود
وَشُکْرَکَ وَالرَّغْبَةَ اِلَيْکَ وَالاِْنابَةَ وَالتَّوْفيقَ لِما وَفَّقْتَ لَهُ مُحَمَّداً
و سپاسگزاريت و اشتياق و بازگشت بسويت و توفيق براى انجام آنچه را موفق داشتى بدان محمد
وَ الِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ وَعَلَيْهِمُ السَّلامُ
و آل محمد را که بر او و بر ايشان سلام باد
دعاى شب بيست و دوّم
يا سالِخَ النَّهارِ مِنَ اللَّيْلِ فَاِذا نَحْنُ مُظْلِمُونَ وَمُجْرِىَ الشَّمْسِ
اى که روز (روشن ) را از شب (تار) برکنى و ناگهان ما در تاريکى فرو رويم و اى روان کننده خورشيد
لِمُسْتَقَرِّها بِتَقْديرِکَ يا عَزيزُ يا عَليمُ وَمُقَدِّرَ الْقَمَرِ مَنازِلَ
روى مدارش به تقديرى که فرمودى اى نيرومند اى دانا و اى اندازه گير ماه در منزلهاى معين
حَتّى عادَ کَالْعُرْجُونِ الْقَديمِ يا نُورَ کُلِّ نُورٍ وَمُنْتَهى کُلِّ رَغْبَةٍ
تا بازگردد چون شاخه خرماى لاغر خشک اى روشنى هر نور و آخرين سرحد هر شوق
وَوَلِىَّ کُلِّ نِعْمَةٍ يا اَللّهُ يا رَحْمنُ يا اَللّهُ يا قُدُّوسُ يا اَحَدُ يا واحِدُ
و سرپرست هر نعمت اى خدا اى بخشاينده اى خدا اى منزه از هر عيب اى يگانه اى يکتا
يا فَرْدُ يا اَللّهُ يا اَللّهُ يا اَللّهُ لَکَ الاْسْماَّءُ الْحُسْنى وَالاْمْثالُ الْعُلْيا
اى فرد اى خدا... از آن تو است نامهاى نيک و نمونه هاى والا
وَالْکِبْرِياءُ وَالاْلاَّءُ اَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَاَهْلِ بَيْتِهِ
و بزرگى و نعمتها از تو خواهم که درود فرستى بر محمد و خاندانش
وَاَنْ تَجْعَلَ اسْمى فى هذِهِ اللَّيْلَةِ فِى السُّعَداَّءِ وَرُوحى مَعَ الشُّهَداَّءِ
و قرار دهى نامم را در اين شب در زمره سعادتمندان و روحم را با شهيدان
وَاِحْسانى فى عِلِّيّينَ وَاِساَّئَتى مَغْفُورَةً وَاَنْ تَهَبَ لى يَقيناً تُباشِرُ
و احسان و نيکيم را در بلندترين درجات و گناهم را آمرزيده و ديگر اينکه يقينى به من بدهى
بِهِ قَلْبى وَايماناً يُذْهِبُ الشَّکَّ عَنّى وَتُرْضِيَنى بِما قَسَمْتَ لى
که هميشه با دلم همراه باشد و ايمانى به من عطا کنى که شک و ترديد را يکسره از من دور سازد و بدانچه نصيبم کرده اى خوشنودم ساز
وَ اتِنا فِى الدُّنْيا حَسَنةً وَفِى الاَّْخِرَةِ حَسَنَةً وَقِن ا عَذ ابَ النّ ارِ
و بده به ما در دنيا نعمت نيک و در آخرت نيز نعمت نيک و نگهدار ما را از عذاب آتش
الْحَريقِ وَارْزُقْنى فيها ذِکْرَکَ وَشُکْرَکَ وَالرَّغَبَةَ اِلَيْکَ وَالاِْنابَةَ
سوزان و روزيم گردان در اين شب ذکر خود و سپاسگزاريت و اشتياق و بازگشت بسويت را
وَالتَّوفيقَ لِما وَفَّقْتَ لَهُ مُحَمَّداً وَ الَ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِمُ السَّلامُ
و موفق دارى مرا براى انجام آنچه را موفق داشتى بدان محمد وآل محمد عليهم السلام را
دعاى شب بيست و سوّم
يا رَبَّ لَيْلَةِ الْقَدْرِ وَجاعِلَها خَيْراً مِنْ اَلْفِ شَهْرٍ وَرَبَّ اللَّيْلِ وَالنَّهارِ
اى پروردگار شب قدر و قرار دهنده آن بهتر از هزار ماه و پروردگار شب و روز
وَالْجِبالِ وَالْبِحارِ وَالظُّلَمِ والاْنْوارِ وَالاْرْضِ وَالسَّماَّءِ يا بارِئُ يا
و کوهها و درياها و تاريکى ها و روشنيها و زمين و آسمان اى پديدآرنده اى
مُصَوِّرُ يا حَنّانُ يا مَنّانُ يا اَللّهُ يا رَحْمنُ يا اَللّهُ يا قَيُّومُ يا اَللّهُ يا بَديعُ يا اَللّهُ يا اَللّهُ يا
صورت بخش اى عطابخش اى نعمت ده اى خدا اى بخشاينده اى خدا اى پاينده اى خدا اى نوآفرين اى خدا اى خدا
اَللّهُ لَکَ الاْسْماَّءُ الْحُسْنى وَالاْمْثالُ الْعُلْيا وَالْکِبْرِياَّءُ وَالاْ لاَّءُ اَسْئَلُکَ
اى خدا از آن توست نامهاى نيک و نمونه هاى والا و بزرگى و نعمتها از تو خواهم که
اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تَجْعَلَ اسْمى فى هذِهِ اللَّيْلَةِ
درود فرستى بر محمد و آل محمد و قرار دهى نام مرا در اين شب در زمره
فِى السُّعَداَّءِ وَرُوحى مَعَ الشُّهَداَّءِ وَاِحْسانى فى عِلِّيّينَ وَاِسائَتى
سعادتمندان و روحم را با شهيدان و احسان و نيکيم را در بلندترين درجات و گناهم را
مَغْفُورَةً وَاَنْ تَهَبَ لى يَقيناً تُباشِرُ بِهِ قَلْبى وَايماناً يُذهِبُ الشَّکَّ
آمرزيده و يقينى به من ببخشى که هميشه با دلم همراه باشد و ايمانى به من بدهى که يکسره شک و ترديد را
عَنّى وَتُرْضِيَنى بِما قَسَمْتَ لى وَ اتِنا فِى الدُّنْيا حَسَنَةً وَفِى الاْخِرَةِ
از من دور کنى و بدانچه نصيبم کرده اى خوشنودم سازى و بده به ما در دنيا نيکى و نعمت و در آخرت نيز
حَسَنَةً وَقِنا عَذابَ النّارِ الْحَريقِ وَارْزُقْنى فيها ذِکْرَکَ وَشُکْرَکَ
نيکى و نگاهمان دار از عذاب آتش سوزان و روزيم کن در اين شب ذکر خود و سپاسگزاريت
وَالرَّغْبَةَ اِلَيْکَ وَالاِْنابَةَ والتَّوبَةَ والتَّوْفيقَ لِما وَفَّقْتَ لَهُ مُحَمَّداً وَ الَ
و شوق و بازگشت و توبه بسوى خودت را و موفقم بدار بدانچه موفق داشتى بدان محمد و آل
مُحَمَّدٍ عَلَيْهِمُ السَّلامُ
محمد عليهم السلام
و روايت کرده محمّد بن عيسى به سند خود از صالحين : که فرمودند مکرّر مى کنى در شب بيست و سيّم از ماه رمضان اين دعا را در حال سجود و قيام و قعود و بر هر حالى که هستى در تمام ماه و هر چه ممکنت شود و هر زمانى که حاضر شود تو را يعنى يادت آيد اين دعا در روزگار حياتت مى گوئى بعد از ستايش کردن حقّ تعالى به بزرگوارى و فرستادن صلوات بر پيغمبر صلى الله عليه و آله :
اَللّهُمَّ کُنْ لِوَلِيِّکَ فلان بن فلان و بجاى فلان بن فلان بگو :
خدايا باش براى ولى خود (فلان پسر فلان )
الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَيْهِ وَعَلى اباَّئِهِ فى
حضرت حجت فرزند امام حسن عسکرى درودهاى تو بر او و بر پدرانش باد در
هذِهِ السَّاعَةِ وَفى کُلِّ ساعَةٍ وَلِيّاً وَحافِظاً وَقاَّئِداً وَناصِراً وَدَليلا
اين ساعت و در هر ساعت يار و مددکار و نگهبان و رهبر و ياور و راهنما
وَعَيْناً حَتّى تُسْکِنَهُ اَرْضَکَ طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فيها طَويلاً و مى خوانى نيز :
و ديده بان تا او را از روى ميل و رغبت مردم در روى زمين سکونت دهى و بهره مندش سازى زمانى دراز
يا مُدَبِّرَ الاُْمُورِ يا باعِثَ مَنْ فِى الْقُبُورِ يا مُجْرِىَ الْبُحُورِ يا مُلَيِّنَ
اى تدبيرکننده کارها اى برانگيزنده هرکه در گورها است اى روان کننده درياها اى نرم کننده
الْحَديدِ لِداوُدَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمدٍ وَافْعَلْ بى کَذا وَکَذا
آهن براى حضرت داود درود فرست بر محمد و آل محمد و بکن نسبت به من چنين و چنان
و به جاى اين کلمه حاجات خود را بخواهد اللَّيْلَةَ اللَّيْلَةَ
* * * * * * * * * * ** * * * * * * * همين امشب همين امشب
و بلند کن دستهاى خود را به سوى آسمان يعنى در وقت گفتن يا مُدَبِّرَ الاُْمُورِ تا آخر و بگو اين دعا را در حال رکوع و سجود و ايستاده و نشسته و مکرّر کن آنرا و بگو آنرا نيز در شب آخر ماه رَمَضان .
دعاى شب بيست و چهارم
يا فالِقَ الاِْصْباحِ وَجاعِلَ اللَّيْلِ سَکَناً وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ حُسْباناً يا
اى شکافنده سپيده صبح و اى قرار دهنده شب را وسيله آرامش و خورشيد و ماه را وسيله حساب کردن اى
عَزيزُ يا عَليمُ يا ذَاالْمَنِّ وَالطَّوْلِ وَالْقُوَّةِ وَالْحَوْلِ وَالْفَضْلِ والاِْنْعامِ
نيرومند اى دانا اى صاحب نعمت و بخشش و نيرو و جنبش و فضل و نعمت بخشى
وَالْجَلالِ وَالاِْکْرامِ يا اَللّهُ يا رَحْمنُ يا اَللّهُ يا فَرْدُ يا وِتْرُ يا اَللّهُ يا
و جلالت و بزرگوارى اى خدا اى بخشاينده اى خدا اى يگانه يکتا اى خدا اى
ظاهِرُ يا باطِنُ يا حَىُّ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ لَکَ الاْسْماَّءُ الْحُسْنى وَالاْمْثالُ
آشکار و اى نهان اى زنده اى که معبودى جز تو نيست از آن تو است نامهاى نيک و نمونه هاى
الْعُلْيا وَالْکِبْرِياَّءُ وَالاْلاَّءُ اَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ
والا و بزرگى و نعمتها از تو خواهم که درود فرستى بر محمد و آل محمد و ديگر آنکه
وَاَنْ تَجْعَلَ اسْمى فى هذِهِ اللَّيْلَةِ فِى السُّعَداَّءِ وَرُوحى مَعَ الشُّهَداَّءِ
قرار دهى نام مرا در اين شب در زمره سعادتمندان و روحم را با شهيدان
وَاِحْسانى فى عِلِّيّينَ وَاِسائَتى مَغْفُورَةً وَاَنْ تَهَبَ لى يَقيناً تُباشِرُ
و احسان و نيکيم را در بلندترين درجات و گناهم را آمرزيده و يقينى به من ببخشى که همواره
بِهِ قَلْبى وَايماناً يَذْهَبُ بِالشَّکِّ عَنّى وَرِضىً بِما قَسَمْتَ لى وَ اتِنا
با دلم مقرون باشد و ايمانى بدهى که شک و ترديد را از من دور سازد و خوشنودى بدانچه نصيبم کرده اى و بده به ما
فِى الدُّنْيا حَسَنَةً وَفِى الاْخِرَةِ حَسَنَهً وَقِنا عَذابَ النّارِ الْحَريقِ
در دنيا نيکى و نعمت و در آخرت نيز نيکى و نعمت و بازمان دار از عذاب آتش سوزان
وَارْزُقْنى فيها ذِکْرَکَ وَشُکْرَکَ وَالرَّغْبَةَ اِلَيْکَ وَالا نابَةَ وَالتَّوْبَهَ
و روزيم کن در اين شب ذکر خود و سپاسگزاريت را و ميل و رغبت و بازگشت و توبه کردن بسويت را
وَالتَّوْفيقَ لِما وَفَّقْتَ لَهُ مُحَمَّداً وَ الَ مُحَمَّدٍ صَلَواتُکَ عَلَيْهِ وَعَلَيْهِمْ
و موفقم بدار بدانچه موفق داشتى بدان محمد و آل محمد را درودهاى تو و بر او و بر ايشان باد
دعاى شب بيست و پنجم
يا جاعِلَ اللَّيْلِ لِباساً وَالنَّهارِ مَعاشاً وَالاْرْضِ مِهاداً وَالْجِبالِ اَوْتاداً
اى که شب را پوشش قراردادى و روز را وسيله درآوردن روزى وزمين را گهواره (يا بستر گسترده ) و کوهها را چون ميخ قراردادى
يا اَللّهُ يا قاهِرُ يا اَللّهُ يا جَبّارُ يا اَللّهُ يا سَميعُ يا اَللّهُ يا قَريبُ يا اَللّهُ يا
اى خدا اى چيره اى با جبروت اى خدا اى شنوا اى خدا اى نزديک اى خدا اى
مُجيبُ يا اَللّهُ يا اَللّهُ يا اَللّهُ لَکَ الاْسْماَّءُ الْحُسْنى وَالاْمْثالُ الْعُلْيا
پاسخ ده اى خدا... از آن تو است نامهاى نيک و نمونه هاى والا
وَالْکِبْرِياءُ وَالاْلاَّءُ اَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ
و بزرگى و نعمتها از تو خواهم که درود فرستى بر محمد و آل محمد و
تَجْعَلَ اسْمى فى هذِهِ اللَّيْلَةِ فِى السُّعَداَّءِ وَرُوحى مَعَ الشُّهَداَّءِ
قرار دهى نامم را در اين شب در زمره سعادتمندان و روحم را با شهيدان
وَاِحْسانى فى عِلِّيّينَ وَاِسائَتى مَغْفُورَةً وَاَنْ تَهَبَ لى يَقيناً تُباشِرُ
و احسان و نيکيم را در بلندترين درجات و گناهم را آمرزيده و يقينى به من بدهى که هميشه ملازم
بِهِ قَلْبى وَايماناً يُذْهِبُ الشَّکَّ عَنّى وَرِضىً بِما قَسَمْتَ لى وَ اتِنا
دل من باشد و ايمانى به من عطا کنى که شک و ترديد را از من دور سازد و خوشنودم سازى بدانچه نصيبم کرده اى وبدهى به
فِى الدُّنْيا حَسَنَةً وَفِى الاْخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنا عَذابَ النّارِ الْحَريقِ
من در دنيا نيکى و در آخرت نيکى و نگاهم دارى از آتش سوزان دوزخ
وَارْزُقْنى فيها ذِکْرَکَ وَشُکْرَکَ وَالرَّغْبَةَ اِلَيْکَ وَالاِْنابَةَ وَالتَّوْبَةَ
و روزيم کنى در اين شب ذکر خود و سپاسگزاريت را و شوق و رغبت و بازگشت و توبه به درگاهت
والتَّوْفيقَ لِما وَفَّقْتَ لَهُ مَحَمَّداً وَ الَ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِمُ السَّلامُ
و موفقم دار بدانچه موفق داشتى بدان محمد و آل محمد عليهم السلام را
دعاى شب بيست و ششم
يا جاعِلَ اللَّيْلِ وَالنَّهارِ ايَتَيْنِ يا مَنْ مَحا ايَةَ اللَّيْلِ وَجَعَلَ ايَةَ
اى قرار دهنده شب و روز را دو نشانه (بر قدرتت ) اى که نشانه شب را سياه و نشانه
النَّهارِ مُبْصِرَةً لِتَبْتَغُوا فَضْلاً مِنْهُ وَرِضْواناً يا مُفَصِّلَ کُلِّشَىْءٍ
روز را روشنى بخش کردى تا فزونى جويند از فضل و خوشنودى پروردگار اى جداکننده هر چيز
تَفْصيلاً يا ماجِدُ يا وَهّابُيا اَللّهُ يا جَوادُ يا اَللّهُ يا اَللّهُ يا اَللّهُ لَکَ
بخوبى اى صاحب مجد و شوکت اى پربخشش اى خدا اى بخشنده اى خدا... از آن تو است
الاْسْماَّءُ الْحُسْنى وَالاْمْثالُ الْعُلْيا وَالْکِبْرِياَّءُ وَالاْ لاَّءُ اَسْئَلُکَ اَنْ
نامهاى نيک و نمونه هاى والا و بزرگ و نعمتها از تو خواهم
تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمدٍ وَاَنْ تَجْعَلَ اسْمى فى هذِهِ اللَّيْلَةِ فِى
درود فرستى بر محمد و آل محمد و ديگر آنکه نامم را در اين شب در زمره
السُّعَدآءِ وَرُوحى مَعَ الشُّهَداَّءِ وَاِحْسانى فى عِلِّيّينَ وَاِساَّئَتى
سعادتمندان قرار دهى و روحم را با شهيدان و احسان و نيکيم را در بلندترين درجات و گناهم را
مَغْفُورَةً وَاَنْ تَهَبَ لى يَقيناً تُباشِرُ بِهِ قَلْبى وَايماناً يُذْهِبُ الشَّکَّ
آمرزيده و ببخشى بر من يقينى که همواره ملازم قلبم باشد و ايمانى که يکسره شک و ترديد را
عَنّى وَتُرضِيَنى بِما قَسَمْتَ لى وَ اتِنا فِى الدُّنْيا حَسَنَةً وَفِى الاْخِرَةِ
از من دور سازد و خوشنودم سازى بدانچه نصيبم کرده اى و بدهى به من در دنيا نيکى و نعمت و در آخرت نيز
حَسَنَةً وَقِنا عَذابَ النّارِ الْحَريقِ وَارْزُقْنى فيها ذِکْرَکَ وَشُکْرَکَ
نيکى و نگاهمان دارى از عذاب آتش سوزان و روزيم کنى در اين شب ذکرت و سپاسگزاريت را
وَالرَّغْبَةَ اِلَيْکَ وَالاِْنابَةَ [وَالتَّوْبَةَ] وَالتَّوْفيقَ لِما وَفَّقْتَ لَهُ مُحَمَّداً
و شوق و رغبت و بازگشت و توبه بسويت و موفقم دارى بدانچه موفق داشتى بدان محمد
وَ الَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَعَلَيْهِمْ
و آل محمد را که درود تو بر او و برايشان باد
دعاى شب بيست و هفتم
يا ماَّدَّ الظِّلِّ وَلَوْ شِئْتَ لَجَعَلْتَهُ ساکِناً وَجَعَلْتَ الشَّمْسَ عَلَيْهِ دَليلاً ثُمَّ
اى امتداد دهنده سايه که اگر مى خواستى آن را در يکجا ساکن مى کردى و قراردادى خورشيد را بر آن سايه رهبر سپس
قَبَضْتَهُ [اِلَيْکَ] قَبْضاً يَسيراً يا ذَاالْجُودِ وَالطَّوْلِ وَالْکِبْرِياَّءِ وَالاْلاَّءِ لا
آن را به آسانى تدريجاً دربرگرفتى اى صاحب جود و عطا و کبرياء و نعمتهامعبودى جز تو
اِلهَ إ لاّ اَنْتَ عالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهادَةِ الرَّحْمنُ الرَّحيمُ لا إ لهَ إ لاّ اَنْتَ يا
نيست که داناى غيب و شهود و بخشاينده و مهربانى معبودى جز تو نيست اى
قُدُّوسُ يا سَلامُ يا مُؤْمِنُ يامُهَيْمِنُ يا عَزيزُ ياجَبّارُ يا مُتَکَبِّرُ يا اَللّهُ
منزه از هر عيب اى بى خلل اى ايمنى بخش اى مراقب بندگان اى نيرومند اى مقتدر اى بزرگوار اى خدا
يا خالِقُ يا بارِئُ يا مُصَوِّرُ يا اَللّهُ يا اَللّهُ يا اَللّهُ لَکَ الاْسْماَّءُ الْحُسْنى
اى آفريننده اى ايجاد کننده اى صورتگر اى خدا اى خدا اى خدا از آن تو است نامهاى نيکو
وَالاْمْثالُ الْعُلْيا وَالْکِبْرِياءُ وَالاْ لاَّءُ اَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ
و نمونه هاى والا و کبرياء و نعمتها از تو خواهم که درود فرستى بر محمد
وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تَجْعَلَ اسْمى فى هذِهِ اللَّيْلَةِ فِى السُّعَداَّءِ وَرُوحى
و آل محمد و اينکه نامم را در اين شب در زمره سعادتمندان قرار دهى و روحم را
مَعَ الشُّهَداَّءِ وَاِحْسانى فى عِلِّيّينَ وَاِساَّئَتى مَغْفُورَةً وَاَنْ تَهَبَ لى
با شهيدان و احسان و نيکيم را در بلندترين درجات و گناهم را آمرزيده و ببخشى بر من
يَقيناً تُباشِرُ بِهِ قَلْبى وَايماناً يُذْهِبُ الشَّکَّ عَنّى وَتُرْضِيَنى بِما
يقينى که همواره ملازم قلب من باشد و ايمانى که شک و ترديد را يکسره از من دور سازد و خوشنودم سازى بدانچه
قَسَمْتَ لى وَ اتِنا فِى الدُّنْيا حَسَنَةً وَفِى الاْخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنا عَذابَ
نصيبم کرده اى و بده به من در دنيا نيکى و در آخرت نيکى و نگاهم دار از عذاب
النّارِ الْحَريقِ وَارْزُقْنى فيها ذِکْرَکَ وَشُکْرَکَ وَالرَّغْبَةَ اِلَيْکَ وَالاِْنابَةَ
آتش سوزان و روزيم گردان در اين شب ذکر خود و سپاسگزاريت را و شوق و رغبت بسويت و بازگشت
وَالتَّوْبَةَ والتَّوْفيقَ لِما وَفَّقْتَ لَهُ مَحَمَّداً وَ الَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ
و توبه به درگاهت و موفقم بدار بدانچه موفق داشتى بدان محمد و آل محمد را درود تو بر او
وَعَلَيْهِمْ.
و بر ايشان باد.
دعاى شب بيست و هشتم
يا خازِنَ اللَّيْلِ فِى الْهَواَّءِ وَخازِنَ النُّورِ فِى السَّماَّءِ وَمانِعَ السَّماَّءِ
اى جا دهنده تاريکى شب را در هوا و جا دهنده روشنى (روز) را در آسمان و جلوگيرنده آسمان از اينکه
اءَنْ تَقَعَ عَلَى الاْرْضِ إ لاّ بِاِذْنِهِ وَح ابِسَهُم ا اَنْ تَزُولا ي ا عَليمُ ي ا [عَظيمُ]
بر زمين افتد مگر به اذن او و نگهدارنده آسمان و زمين از اينکه از جاى خود بدر روند اى داناى بزرگ
يا غَفُورُ يا دائِمُ يا اَللّهُ يا وارِثُ يا باعِثَ مَنْ فِى الْقُبُورِ يا اَللّهُ يا اَللّهُ
اى آمرزنده اى جاويدان اى خدا اى ارث برنده اى برانگيزنده مردگان در ميان گورها اى خدا اى خدا
يا اَللّهُ لَکَ الاْسْماَّءُ الْحُسْنى وَالاْمْثالُ الْعُلْيا وَالْکِبْرِياَّءُ وَالاْ لاَّءُ
اى خدا از آن تو است نامهاى نيکو و نمونه هاى والا و کبرياء و نعمتها از تو
اَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تَجْعَلَ اسْمى فى هذِهِ
خواهم که درود فرستى بر محمد و آل محمد و اينکه قرار دهى نامم را در اين
اللَّيْلَةِ فِى السُّعَداَّءِ وَرُوحى مَعَ الشُّهَداَّءِ وَاِحْسانى فى عِلِّيّينَ
شب در زمره سعادتمندان و روحم را با شهيدان و احسانم را در بلندترين درجات
وَاِساَّئَتى مَغْفُورَةً وَاَنْ تَهَبَ لى يَقيناً تُباشِرُ بِهِ قَلْبى وَايماناً يُذْهِبُ
و گناهم را آمرزيده و ببخش بر من يقينى که پيوسته همراه و ملازم دلم باشد و ايمانى به من ده که يکسره
الشَّکَّ عَنّى وَتُرْضِيَنى بِما قَسَمْتَ لى وَ اتِنا فِى الدُّنْيا حَسَنَةً وَفِى
شک و ترديد را از من دور سازد و خوشنودم سازى بدانچه نصيبم کرده اى و بده به ما در دنيا نيکى و در
الاْخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنا عَذابَ النّارِ الْحَريقِ وَارْزُقْنى فيها ذِکْرَکَ
آخرت نيکى و نگاهمان دار از آتش سوزان دوزخ و روزيمان گردان در اين شب ياد خود
وَشُکْرَکَ وَالرَّغْبَةَ اِلَيْکَ وَالاِْنابَةَ [وَالتَّوْبَةَ] والتَّوْفيقَ لِما وَفَّقْتَ لَهُ
و سپاسگزاريت را و شوق و رغبت و بازگشت و توبه به سويت و موفقم دار بدانچه موفق داشتى بدان
مَحَمَّداً وَ الَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَعَلَيْهِمْ
محمد و آل محمد را درود خدا بر او و بر ايشان باد
دعاى شب بيست و نهم
يا مُکَوِّرَ اللَّيْلِ عَلَى النَّهارِ وَمُکَوِّرَ النَّهارِ عَلَى اللَّيْلِ يا عَليمُ يا
اى خدائى که شب را به روز پيچانى و روز را بر شب بپيچانى اى دانا اى
حَکيمُ يا رَبَّ الاْرْبابِ وَسَيِّدَ الساداتِ لا اِلهَ إ لاّ اَنْتَ ي ا اَقْرَبَ اِلَىَّ
فرزانه اى پروردگار همه پروردگاران و آقاى همه بزرگان معبودى جز تو نيست اى که نزديکترى به من
مِنْ حَبْلِ الْوَريدِ يا اَللّهُ يا اَللّهُ يا اَللّهُ لَکَ الاْسْماَّءُ الْحُسْنى وَالاْمْثالُ
از رگ گردن اى خدا اى خدا اى خدا از آن تو است نامهاى نيکو و نمونه هاى
الْعُلْيا وَالْکِبْرِياءُ وَالاْلاَّءُ اَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ
والا و بزرگى و نعمتها از تو خواهم که درود فرستى بر محمد و آل محمد
وَاَنْ تَجْعَلَ اسْمى فى هذِهِ اللَّيْلَةِ فِى السُّعَداَّءِ وَرُوحى مَعَ الشُّهَداَّءِ
و قرار دهى نام مرا در اين شب در زمره سعادتمندان و روحم را با شهيدان
وَاِحْسانى فى عِلِّيّيِنَ وَاِساَّئَتى مَغْفُورَةً وَاَنْ تَهَبَ لى يَقيناً تُباشِرُ
و احسان و نيکيم را در بلندترين درجات و گناهم را آمرزيده و ببخشى بر من يقينى که پيوسته ملازم
بِهِ قَلْبى وَايماناً يُذْهِبُ الشَّکَّ عَنّى وَتُرْضِيَنى بِما قَسَمْتَ لى وَ اتِنا
دل من باشد و ايمانى که يکسره شک و ترديد را از من دور سازد و خوشنودم سازى بدانچه بهره ام کرده اى و به ما
فِى الدُّنْيا حَسَنَةً وَفِى الا خِرَةِ حَسَنَةً وَقِنا عَذابَ النّارِ الْحَريقِ
عطا فرما در دنيا نيکى و در آخرت نيکى و نگاهمان دار از عذاب آتش سوزان
وَارْزُقْنى فيها ذِکْرَکَ وَشُکْرَکَ وَالرَّغْبَةَ اِلَيْکَ وَالاِْنابَةَ وَالتَّوْبَةَ
و روزيم گردان در اين شب ذکر خود و سپاسگزاريت و شوق و رغبت بسويت و بازگشت و توبه
وَالتَّوْفيقَ لِما وَفَّقْتَ لَهُ مَحَمَّداً وَ الَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَعَلَيْهِمْ
به درگاهت را و موفقم دار بدانچه موفق داشتى بدان محمد و آل محمد را که درود خدا بر او و بر ايشان باد
دعاى شب سى اُم
اَلْحَمْدُ لِلّهِ لا شَريکَ لَهُ اَلْحَمْدُ لِلّهِ کَما يَنْبَغى لِکَرَمِ وَجْهِهِ وَعِزِّ جَلالِهِ
ستايش مخصوص خدايى است که شريک ندارد ستايش خاص خدا چنانچه شايسته بزرگوارى ذات و شوکت جلال او است
وَکَما هُوَ اَهْلُهُ يا قُدُّوسُ يا نُورُ يا نُورَ الْقُدْسِ يا سُبُّوحُ يا مُنْتَهَى
و چنانچه سزاوار آن است اى منزه اى روشنى ده اى روشنى مقدس اى پاکيزه از هر عيب اى آخرين حد
التَّسْبيحِ يا رَحْمنُ يا فاعِلَ الرَّحْمَةِ يا اَللّهُ يا عَليمُ يا کَبيرُ يا اَللّهُ يا
پاکيزگى اى بخشاينده اى مهر پيشه اى خدا اى دانا اى بزرگوار اى خدا اى
لَطيفُ يا جَليلُ يا اَللّهُ يا سَميعُ يا بَصيرُ يا اَللّهُ يا اَللّهُ يا اَللّهُ لَکَ
با لطف اى برجسته اى خدا اى شنوا اى بينا اى خدا اى خدا اى خدا از آن
الاْسْماَّءُ الْحُسْنى وَالاْمْثالُ الْعُلْيا وَالْکِبْرِياَّءُ وَالاْ لاَّءُ اَسْئَلُکَ
تو است نامهاى نيکو و نمونه هاى والا و بزرگى و نعمتها از تو خواهم
اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَاَهْلِ بَيْتِهِ وَاَنْ تَجْعَلَ اسْمى فى
که درود فرستى بر محمد و خاندانش و قرار دهى نامم را در
هذِهِ اللَّيْلَةِ فِى السُّعَداَّءِ وَرُوحى مَعَ الشُّهَداَّءِ وَاِحْسانى فى عِلِّيّينَ
اين شب در زمره سعادتمندان و روحم را با شهيدان و احسان و نيکيم را در بلندترين درجات
وَاِساَّئَتى مَغْفُورَةً وَاَنْ تَهَبَ لى يَقيناً تُباشِرُ بِهِ قَلْبى وَايماناً يُذْهِبُ
و گناهم را آمرزيده و ببخشى به من يقينى که پيوسته ملازم دل من باشد و ايمانى که يکسره
الشَّکَّ عَنّى وَتُرْضِيَنى بِما قَسَمْتَ لى وَآتِنا فِى الدُّنْيا حَسَنَةً وَفِى
شک و ترديد را از من دور سازد و خوشنودم سازى بدانچه نصيبم کرده اى و بدهى به من در دنيا نيکى و در
الاْخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنا عَذابَ النّارِ الْحَريقِ وَارْزُقْنى فيها ذِکْرَکَ
آخرت نيکى و نگاهم دارى از عذاب آتش سوزان و روزيم کنى در اين شب ذکر خود
وَشُکْرَکَ وَالرَّغْبَةَ اِلَيْکَ وَالاِْنابَةَ وَالتَّوْبَةَ والتَّوْفيقَ لِما وَفَّقْتَ لَهُ
و سپاسگزاريت و شوق و رغبت بسويت و بازگشت و توبه بدرگاهت و موفقم بدارى بدانچه موفق داشتى بدان
مَحَمَّداً وَ الَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَعَلَيْهِمْ
محمد و آل محمد را درود خدا بر او و بر ايشان باد
بقيه اعمال شب بيست و يکم
کفعمى از سيد بن باقى نقل کرده که در شب بيست و يکم مى خوانى :
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاقْسِمْ لى حِلْماً يَسُدُّ عَنّى بابَ الْجَهْلِ وَهُدىً
خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد و چنان بردباريى بهره ام کن که ببندد بر من دَرِ نادانى را و هدايتى
تَمُنُّ بِهِ عَلَىَّ مِنْ کُلِّ ضَلالَةٍ وَغِنىً تَسُدُّ بِهِ عَنّى بابَ کُلِّ فَقْرٍ وَقُوَّةً
به من ده که بر من منت نهد از رهانيدن از هر گمراهى و بى نيازيى به من بده که درهاى انواع فقر را به تمامى بر من ببندد و نيرويى
تَرُدُّ بِها عَنّى کُلَّ ضَعْفٍ وَعِزّاً تُکْرِمُنى بِهِ عَنْ کُلِّ ذُلٍّ وَرِفْعَةً
به من ده که هرگونه سستى را از من بازگرداند و عزتى که از هر خوارى مرا گرامى دارى و رفعت مقامى که بدان وسيله مرا
تَرْفَعُنى بِها عَنْ کُلِّ ضَعَةٍ وَاَمْناً تَرُدُّ بِهِ عَنّى کُلَّ خَوْفٍ وَعافِيَةً
از هر پستى بلند کنى و امنيتى که بوسيله آن هر ترسى را از من دور کنى و تندرستى که بدان وسيله مرا از
تَسْتُرُنى بِها عَنْ کُلِّ بَلاَّءٍ وَعِلْماً تَفْتَحُ لى بِهِ کُلَّ يَقينٍ وَيَقيناً تُذْهِبُ
هر بلايى بپوشانى و دانشى که به آن هر يقينى را بر من مفتوح گردانى و يقينى که بدان وسيله
بِهِ عَنّى کُلَّ شَکٍّ وَدُعاَّءً تَبْسُطُ لى بِهِ الاِْجابَةَ فى هذِهِ اللَّيْلَةِ وَفى
هر شک و ترديدى را از من دور سازى و دعائى که اجابتش را بر من بگسترانى در همين امشب و در
هذِهِ السّاعَةِ السّاعَةِ السّاعَةِ السّاعَةِ يا کَريمُ وَخَوْفاً تَنْشُرُ لى بِهِ
همين ساعت ... ... ... ... اى بزرگوار و ترسى به من بده که
کُلَّ رَحْمَةٍ وَعِصْمَةً تَحُولُ بِها بَيْنى وَبَيْنَ الذُّنُوبِ حَتّى اُفْلِحَ بِها
هر رحمتى را بدان وسيله بر من بگسترانى و مرا چنان خودنگهدار کن که همان حالت ميان من و گناهان حائل شود
عِنْدَ الْمَعْصُومينَ عِنْدَکَ بِرَحْمَتِکَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ
و بدان وسيله در پيشگاه معصومين (و خود نگهداران ) درگاهت رستگار باشم اى مهربانترين مهربانان
و روايت شده که در شب بيست و يکم حمّاد بن عثمان بر حضرت صادق عليه السلام وارد شد حضرت سؤال کرد که غسل کرده اى عرض کرد بلى فدايت شوم پس حضرت حصيرى طلبيد و حمّاد را نزديک خود طلبيد و مشغول نماز شد و پيوسته آن حضرت نماز خواند و حمّاد نيز خود را به آن حضرت چسبانيده بود و نماز مى خواند تا از نمازهاى خويش فارغ شدند پس آن حضرت دعا کرد و حمّاد آمين گفت تا صبح طلوع کرد آن جناب اذان و اقامه گفت و بعض از غِلْمان خود را طلبيد و پيش ايستاد و نماز صبح خواند در رکعت اوّل حمد و قدر و در دويّم حمد و توحيد خواند و بعد از نماز مشغول به تسبيح و تحميد و تقديس و ثناى بر خدا و صلوات بر پيغمبرصَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله و دعا براى مؤ منين و مؤ منات و مسلمين و مسلمات شد پس سر به سجده نهاد و مقدار يک ساعت بجز نفس چيزى از آن جناب شنيده نشد پس از آن اين دعا را خواند لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَالاَْبْصارِ تا آخر دعا که در اقبالست و شيخ کلينى روايت کرده که حضرت باقرعليه السلام در شب بيست و يکم و بيست و سيّم دعا مى خواند تا نيمه شب و بعد از آن شروع مى نمود به نماز خواندن و بدانکه در هر شب از شبهاى اين دهه غسل مستحب است و روايت شده که حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله در هر شب اين دهه غسل مى کرد و اعتکاف در اين دهه مستحب است و فضيلت بسيار دارد و افضل اوقات اعتکاف است و روايت شده که مقابل دو حجّ و دو عمره است :
وَکانَ رَسُولُ اللّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ اِذا کانَ
رسم رسول خدا صلى اللّه عليه و آله چنان بود که چون
الْعَشْرُ الاْواخِرَ اعْتَکَفَ فِى الْمَسْجِدِ وَضُرِبَتْ لَهُ قُبَّةٌ مِنْ شَعْرٍ وَشَمَّرَ
دهه آخر ماه رمضان مى شد در مسجد معتکف مى شد و چادرى موئين برايش مى زدند و کمر را محکم
الْميزَرَ وَطَوى فِراشَهُ
مى بست و بستر خواب را جمع مى کرد
و بدانکه در اين شب در سنه چهلم واقع شد شهادت مولاى ما حضرت اميرالمؤ منين عليه السلام و در اين شب تجديد مى شود احزان آل محمّدعَليهمُ السلام و اشياع ايشان و روايت شده که در آن شب مانند شب شهادت امام حسين عليه السلام برداشته نشد سنگى از روى زمين مگر آنکه در زير آن خون تازه بود شيخ مفيد فرموده که در اين شب صلوات بسيار بفرستد و سعى و کوشش کند در نفرين بر ظالمان آل محمدعَليهمُ السلام و لعن بر قاتل اميرالمؤ منين عليه السلام روز بيست و يکم روز قتل حضرت اميرالمؤ منين عليه السلام و مناسبست زيارت آن جناب و کلمات حضرت خضرعليه السلام که به منزله زيارت آن حضرت است در اين روز.
بقيه اعمال شب بيست و سوّم
در هَدِيّة الزّائر ذکر شده از دو شب قدر سابق افضل است و از احاديث بسيار مُستَفاد مى شود که شب قدر همين است و اين شب جهنى است و در اين شب جميع امور بر وفق حکمت مقدّر مى گردد وازبراى اين شب غير از اعمالى که با دو شب سابق شريکست چند عمل ديگر است
اوّل خواندن سوره عنکبوت و رُوم که حضرت صادق عليه السلام قَسم ياد فرموده که خواننده اين دو سوره دراين شب از اهل بهشت است
دوّم خواندن حَّم دُخان
سوّم خواندن سوره قَدر هزار مرتبه
چهارم آنکه تکرار کند در اين شب بلکه در تمام اوقات اين دعا را اَللّهُمَّ کُنْ لِوَلِيِّکَ ((الخ )) و ذکر آن در ضمن ادعيه شبهاى دهه آخر بعد از دعاى شب بيست و سوّم گذشت
پنجم بخواند:
اَللّهُمَّ امْدُدْ لى فى عُمْرى وَاَوْسِعْ لى فى رِزْقى
خدايا دراز کن عمرم را و فراخ کن روزيم را
وَاَصِحَّ لى جِسْمى وَبَلِّغْنى اَمَلى وَاِنْ کُنْتُ مِنَ الاْشْقِياَّءِ فَاْمحُنى
و سالم گردان تنم را و برسانم به آرزويم و اگر در زمره بدبختان هستم تو نامم را از
مِنَ الاْشْقِياَّءِ وَاْکتُبْنى مِنَ السُّعَداَّءِ فَاِنَّکَ قُلْتَ فى کِتابِکَ الْمُنْزَلِ
سلک آنان پاک کن و در زمره سعادتمندانم ثبت کن زيرا تو خودت در کتابى که
عَلى نَبِيِّکَ الْمُرْسَلِ صَلَواتُکَ عَلَيْهِ وَ الِهِ يَمْحُو اللّهُ ما يَشاَّءُ وَيُثْبِتُ
بر پيامبر مرسلت صلى الله عليه و آله نازل فرمودى چنين گفتى : ((خدا هر چه خواهد محو مى کند و ثبت مى کند
وَعِنْدَهُ اُمُّ الْکِتابِ
و نزد او است اصل کتاب ))
ششم بخواند:
اَللّهُمَّ اجْعَلْ فيما تَقْضى وَفيما
خدايا قرار ده در آنچه حکم کرده و
تُقَدِّرُ مِنَ الاْمْرِ الْمَحْتُومِ وَفيما تَفْرُقُ مِنَ الاْمْرِ الْحَکيمِ فى لَيْلَةِ
مقدر فرموده اى از فرمان حتمى خود و در آنچه جدا کنى از دستور حکيمانه ات در شب
الْقَدْرِ مِنَ الْقَضاَّءِ الَّذى لا يُرَدُّ وَلا يُبَدَّلُ اَنْ تَکْتُبَنى مِنْ حُجّاجِ
قدر از آن حکمى که بازگشت ندارد و تغيير پذير نيست که بنويسى مرا از حاجيان
بَيْتِکَ الْحَرامِ فى عامى هذَا الْمَبْرُورِ حَجُّهُمُ الْمَشْکُورِ سَعْيُهُمُ
خانه محترم کعبه ات در همين امسال آنانکه حجشان مقبول و سعيشان
الْمَغْفُورِ ذُنُوبُهُمُ الْمُکَفَّرِ عَنْهُمْ سَيِّئاتُهُمْ وَاجْعَلْ فيما تَقْضى
مورد تقدير و گناهانشان آمرزيده و اعمال بدشان بخشوده شده و مقرر فرما در آنچه
وَتُقَدِّرُ اَنْ تُطيلَ عُمْرى وَتُوَسِّعَ لى فى رِزْقى
حکم کرده و مقدر فرموده اى که عمرم را طولانى کنى و در روزيم وسعت دهى
هفتم بخواند اين دعا راکه در اقبال است :
يا باطِناً فى ظُهُورِهِ وَيا ظاهِراً فى بُطُونِهِ وَيا باطِناً لَيْسَ
اى که نهان است در عين آشکاريش و اى که آشکار است در عين نهانيش و اى نهانى که در
يَخْفى وَيا ظاهِراً لَيْسَ يُرى يا مَوْصُوفاً لا يَبْلُغُ بِکَيْنُونَتِهِ
خفا نيستى و اى آشکارى که ديده نشوى اى که توصيفت کنند ولى هيچ وصفى به کنه ذات تو نرسد
مَوْصُوفٌ وَلا حَدُّ مَحْدُودٌ وَيا غاَّئِباً غَيْرَ مَفْقُودٍ وَيا شاهِداً غَيْرَ
و هيچ حدى محدودت نکند و اى که پيدائى ولى گم نشده اى و اى که حاضرى ولى مشهود
مَشْهُودٍ يُطْلَبُ فَيُصابُ وَلَمْ يَخْلُ مِنْهُ السَّمواتُ وَالاْرْضُ
نشوى تو را طلب کنند و به مقصود نائل گردند، از تو خالى نيست آسمانها و زمين
وَمابَيْنَهُما طَرْفَةَ عَيْنٍ لا يُدْرَکُ بِکَيْفٍ وَلا يُؤَيَّنُ بِاَيْنٍ وَلا بِحَيْثٍ
و مابين آندو يک چشم برهم زدن ، به چگونگى در نيائى و به جائى و سوئى اندر نشوى
اَنْتَ نُورُ النُّورِ وَرَبُّ الاْرْبابِ اَحَطْتَ بِجَميعِ الاُْمُورِ سُبْحانَ مَنْ
توئى روشنى نور و پروردگار همه پروردگاران به تمام امور احاطه دارى منزه خدائى که
لَيْسَ کَمِثْلِهِ شَىْءٌ وَهُوَ السَّميعُ الْبَصيرُ سُبْحانَ مَنْ هُوَ هکَذا وَلا هکَذا غَيْرُهُ
نيست مانندش چيزى و او است شنواى بينا منزه است آنکه او چنين است و جز او ديگرى چنين نخواهد بود
پس دعا مى کنى بدانچه بخواهى
هشتم آنکه غير از غسل اوّل شب غسلى نيز در آخر شب کند و بدانکه از براى غسل و احياء اين شب و زيارت امام حسين عليه السلام و صد رکعت نماز فضيلت بسيار و تاءکيد شده شيخ در تهذيب روايت کرده از ابوبصير از حضرت صادق عليه السلام که فرمود در شبى که اميد مى رود شب قَدر باشد صد رکعت نماز کن بخوان در هر رکعت قُلْ هُوَاللّهُ اَحَدٌ را ده مرتبه گفتم فدايت شوم اگر قوّت نداشته باشم ايستاده بجا آورم فرمود نشسته بجا آور گفتم اگر قوّت نداشته باشم نشسته بجا آورم فرمود بجا آور به همان حالى که به قفا خفته اى در فراش خود و از دعائم الاسلام روايتست که حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله در دهه آخر ماه رمضان رختخواب خود را جمع مى کرد و کمر خود را محکم مى بست براى عبادت و در شب بيست و سيّم اهل خود را بيدار مى کرد و آنها را که خواب رُبُوده بود آب بصورتشان مى پاچيد و حضرت فاطمه صلوات الله عليها نمى گذاشت در اين شب احدى از اهلش بخوابد و علاج مى فرمود خواب آنها را به کمى طعام و مهيّا مى کرد آنها را براى احياء آن شب از روز يعنى امر مى فرمود که روز را خواب و استراحت کنند که شب خوابشان نبرد و احيا بدارندومى فرمود محروم کسى است که ازخير امشب محروم بماند و روايت شده که حضرت صادق عليه السلام سخت مريض شده بود چون شب بيست و سيّم ماه رمضان شد موالى خود را امر فرمود که حرکتش دادند به مسجد بردند و آن شب را در مسجد بود تا به صبح علامه مجلسى (ره ) فرموده که هر مقدار قرآن که ممکن باشد در اين شب بخواند و دعاهاى صحيفه کامله را بخواند خصوصاً دعاى مکارم الاخلاق و دعاى توبه و روزهاى اين شبها را نيز بايد حرمت داشت و به عبادت و تلاوت و دعا به سَر آورد زيرا که در احاديث معتبره وارد شده است که روز قدر در فضيلت مثل شب قدر است.
شب بيست و هفتم بالخصوص غسل وارد شده و منقول است که حضرت امام زين العابدين عليه السلام در اين شب اين دعا را مکرر مى خواند از اول شب تا به آخر شب :
اَللّهُمَّ ارْزُقْنِى التَّجافِىَ عَنْ دارِ الغُرُورِ وَالاِْنابَةَ
خدايا روزيم کن دورى گزيدن از خانه فريب (ناپايدار) و بازگشت
اِلى دارِ الْخُلُودِ وَالاِْسْتِعْدادَ لِلْمَوْتِ قَبْلَ حُلُولِ الْفَوْتِ
بسوى خانه جاويدان و آماده شدن براى مرگ پيش از رسيدن آن.
منبع : کتاب مفاتیح الجنان
انتهای پیام
ضمائم: