منظور از شيعه چيست؟

۱۳۹۱/۱۲/۱۴ ۳:۲۰ بازدید:۱۴۷۶ کد مطلب:۹۱۲۶۴۱

شبهات و پاسخ ها »

، منظور از شيعه چيست؟

"بسم الله الرحمن الرحیم"

منظور از شيعه چيست؟

پاسخ: «شيعه» در لغت عرب به معناى «پيرو» است. قرآن مجيد مى فرمايد: «وَ إنَّ مِنْ شِيْعَتِهِ لاَِبْراهِيْمُ»(1); «يکى از پيروان نوح، ابراهيم است.» اما در اصطلاح مسلمانان، شيعه به گروهى اطلاق مى شود که معتقدند پيامبر(صلى الله عليه وآله) پيش از درگذشت خود، جانشين خويش و خليفه مسلمين را در مناسبتهاى متعدّدى; از جمله در روز هيجدهم ذوالحجّه، سال دهم هجرى که به روز «غدير» معروف است، در يک اجتماع بزرگ معيّن فرمود و او را به عنوان مرجع سياسى، علمى و دينى پس از خود، تعيين نمود.
توضيح آن که: پس از پيامبر گرامى، مهاجر و انصار به دو گروه تقسيم شدند:
1 ـ گروهى معتقد بودند که پيامبر خدا(صلى الله عليه وآله) مسأله خلافت را ناديده نگرفته و جانشين خويش را تعيين فرموده است و او همان على بن ابى طالب است; نخستين کسى که به وى ايمان آورد.
اين جمعيت که متشکل از گروهى مهاجر و انصار بود و در رأس آنان، کليّه شخصيتهاى بنى هاشم و جمعى از بزرگان صحابه; مانند سلمان، ابوذر، مقداد، خباب بن ارت و امثال آنان قرار داشتند، بر همين عقيده باقى ماندند و شيعه على(عليه السلام) نام گرفتند.
البته اين لقب را پيامبر گرامى، در حال حيات خود به پيروان امير مؤمنان عطا فرموده است. آنجا که با اشاره به على ابن ابى طالب مى فرمايد:
«والذّى نفسى بيده، انَّ هذا وشيعته لهم الفائزون يوم القيامة».(2)
ـ سوگند به آن که جان من در دست او است، او (على(عليه السلام)) و پيروان وى در روز رستاخيز، رستگارانند.
بنابراين شيعه، عبارت است از گروهى از مسلمانان صدر اسلام که به خاطر اعتقاد به «تنصيصى بودن» مقام ولايت، بدين نام معروف گرديده اند و اين جمعيت تاکنون نيز بر خط وصايت و پيروى از اهل بيت پيامبر باقى مانده اند.
مقام و موقعيت شيعه، از همين طريق معين مى شود و بدين بيان، بى پايگى گفتار برخى از جاعلان جاهل يا مغرض، مبنى بر اين که تشيع زاييده دورانهاى بعدى است، روشن مى گردد. براى شناخت گسترده تر تاريخ شيعه، به کتابهاى «اصل الشيعه و اصولها»، «المراجعات» و «اعيان الشيعه» رجوع شود.
2 ـ گروه ديگر بر آن بودند که مقام خلافت، مقامى است انتخابى، از اين رو با ابوبکر بيعت نمودند و بعدها به «اهل سنت» يا تسنن، ملقّب گرديدند. و سرانجام نتيجه آن شد که بين هر دو طايفه اسلامى، با داشتن مشترکات بسيار در اصول، اختلاف نظر پيرامون مسأله خلافت و جانشينى پيامبر به وجود آمد و هسته هاى نخستينِ هر دو گروه را همان مهاجر و انصار تشکيل مى دادند.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1 ـ صافات: 83
2ـ جلال الدين سيوطى، درّالمنثور، ج 6، در تفسير آيه هفتم از سوره بيّنه (انّ الذين آمنوا و عملوا الصالحات اولئک هم خير البريّة).

انتهای پیام

ضمائم:

نظرات بازدیدکنندگان

نظر شما درباره این مطلب

نام ایمیل

کد موجود در تصویررا وارد نمایید:

ایمیل را کامل و صحیح وارد نمایید آدرس ایمیل خود را وارد نمایید متن را وارد نمایید