چند نکته تربيتى در قرآن
1. اگر قصد راهنمايى و تربيت کسى را داريد، در قدم اول از گفتار نرم و با محبت بهره گيريد؛ حتى اگر مخاطب شما فرعون سرکش يا سران لجوج کفار جاهلى باشند؛(طه/44 و شعرا/215).
2. الف) گفتار رفتار آدمى در هر زمان و مکان، در حافظه الهى محفوظ است ؛ مراقب باشيد؛(لقمان/16 و کهف/30).
ب) نسبت به انسانهاى اطرافت، احساس مسئوليت کن و آنها را از کارهاى بد بازدار و به کارهاى خوب تشويق کن. اين لازمه استحکام يک پيکر است و بنى آدم اعضاى يکديگرند؛(لقمان/17).
ج) در رفتارهاى اجتماعى دقت کن! مبادا با غرور رويت را از ديگران برگردانى يا مثل متبکران راه بروى ؛ مبادا تندرو و کندرو شوى ؛ ميانه روى، بهترين روش است ؛ مراقب باش صدايت را بر سر کسى بلند نکنى و خلاصه در يک کلام، آدم باش ؛(لقمان/18و19).
3. قرآن کريم به شدت با پيروى از جمع(خواهى نشوى رسوا، همرنگ جماعت شو) و حرکت به دنبال اکثريت، مخالف است. قرآن مىگويد: اگر بخواهى از اکثريت مردم فقط به اين خاطر که اکثريت هستند، پيروى کنى، بدون شک از راه خدا دور مىشوى ؛ هميشه با چشمان باز تصميم بگير؛(انعام/116 و اسراء/36).
4. هميشه بزرگ ترها، بهترين حرف را نمىزنند و هميشه حرف گوش کنى و اطاعت از بزرگان، انسان را به سعادت نمىرساند. اين پيام تربيتى قرآن است که حتى در اطاعت از بزرگان هم گوش و چشمت را باز کن که فردا فقط و فقط خودت پاسخ گوى اعمالت خواهى بود؛ نه بزرگترهايت؛(احزاب/67).
5. علم بهتر است يا ثروت؟ جواب آن را در آيه 247 بقره پيدا خواهيد کرد.
6. امانت دارى يکى از ارزشمندترين ارزشهاى قرآنى است. حضرت موسى (ع) را به خاطر امانتدارى و قدرتش، در خانه حضرت شعيب پناه دادند؛(قصص/26) و حضرت يوسف را به خاطر امانتدارى وعلمش، بر خزانه مصر نشاندند؛(يوسف/55) و حتى رسول خدا(ص) که از سوى خداوند برگزيده شد، مشهور به امانتدارى و به محمد امين معروف بود.
7. اگر مىخواهيد مخاطبان به سوى شما جذب شوند، ابتدا به خودتان بپردازيد! روح خشک و سنگين و بى لطافت، هيچ گاه در امر تربيت موفق نمىشود. مهربانى، دلسوزى و رقت قلب را در خود بپروريد تا مردم بى آن که شما متوجه شويد، در اطراف شما جمع گردند؛(آل عمران/159).
8. آيا دوست داريد که دشمن خود را به يک دوست تبديل کنيد؟ به هر بدى که در حق شما کرد، با خوبى پاسخ گوييد. اين را قرآن تجويز مىکند؛ آيه 34 سوره فصلت را بخوانيد!
انتهای پیام
ضمائم: