یکی از علمای اصفهان می‌گفت:با عدّه‌ای برای حج به مکه مشرف شدیم،در مدینه یک نفر از دوستان همراه ما در گذشت.پس از دفن،مجلس ترحیمی تشکیل داده و یکی از قاریان را برای تلاوت قرآن،به مجلس دعوت کردیم.قاری آمد و نشست اما قرآن نمی‌خواند.به او گفتیم بخوان.ایشان گفتند:شما مشغول حرف زدن هستید و تا ساکت نشوید قرآن نمی‌خوانم!همه ساکت شدیم ولی باز دیدیم نمی‌خواند.

گفت:طرز نشستن شما مناسب با مجلس قرآن نیست،لذا همه دو زانو نشستیم،دیدیم باز قرآن را شروع نمی‌کند،گفتیم بخوان.او گفت:هنوز مجلس برای قرائت قرآن،مهیا نشده است،زیرا در دست بعضی چای و سیگار مشاهده می‌شود.چای و سیگار را که کنار گذاشتیم،قاری آیه‌ای از قرآن را تلاوت کرد و مجلس را ترک گفت.آیه‌ای را که تلاوت کرد این بود.«و إذا قریء القرآن فاستعموا له و انصتوا؛هنگامی که قرآن خوانده می‌شود،بدان گوش فرا دهید و ساکت باشید». (سوره اعراف،آیه 204