حقوق دوستان
چون برادرت از تو جدا گردد، تو پيوند دوستی را بر قرار کن، اگر روی برگرداند تو مهربانی کن و چون بخل ورزد تو بخشنده باش، هنگامی که دوری می گزيند تو نزديک شو و چون سخت می گيرد تو آسان گير و به هنگام گناهش عذر او بپذير، چنان که گويا بنده او می باشی و او صاحب نعمت تو می باشد. مبادا دستورات ياد شده را با غير دوستانت انجام دهی، يا با انسانهایی که سزاوار آن نيستند به جا آوری، دشمن دوست خود را دوست مگير تا با دوست دشمنی نکنی. در پند دادن دوست بکوش، خوب باشد يا بد و خشم را فرو خور که من جرعه ای شيرين تر از آن ننوشيدم و پايانی گواراتر از آن نديده ام. با آن کس که با تو درشتی کرده، نرم باش که اميد است به زودی در برابر تو نرم شود، با دشمن خود با بخشش رفتار کن، زيرا سرانجام شيرين دو پيروزی است (انتقام گرفتن يا بخشيدن) اگر خواستی از برادرت جدا شوی، جایی برای دوستی باقی گذار، تا اگر روزی خواست به سوی تو باز گردد بتواند، کسی که به تو گمان نيک برد او را تصديق کن و هرگز حق برادرت را به اعتماد دوستی که با او داری ضايع نکن زيرا آن کس که حقّش را ضايع می کنی با تو برادر نخواهد بود و افراد خانواده ات بد بخت ترين مردم نسبت به تو نباشند و به کسی که به تو علاقه ای ندارد دل مبند، مبادا برادرت برای قطع پيوند دوستی، دليلی محکمتر از برقراری پيوند با تو داشته باشد و يا در بدی کردن بهانه ای قويتر از نيکی کردن تو بياورد، ستمکاری کسی که بر تو ستم می کند در ديده ات بزرگ جلوه نکند، چه او به زيان خود و سود تو کوشش دارد، و سزای آن کس که تو را شاد می کند بدی کردن نيست.
نامه31 : نامه به امام حسن مجتبی (علیه السلام )