اشکی بود مرا که به دنیا نمی دهم |
این است گوهری که به دریا نمی دهم |
گر لحظه ای وصال حبیبم شود نصیب |
آن لحظه را به عمر گوارا نمی دهم |
عمری بود که گوشه نشین محبتم |
این گوشه را به وسعت صحرا نمی دهم |
سرمایه محبت زهراست دین من |
من دین خویش را به دو دنیا نمی دهم |
گر مهر و ماه را، بدو دستم نهد قضا |
یک ذره از محبت زهرا نمی دهم |
امروز بزم ماتم زهرا بهشت ماست |
این نقد را به نسیه فردا نمی دهم |