"بسم الله الرحمن الرحیم"

یک دیکشنری برای رفتار با نوجوان

مادر نوجوان 14 ساله ای هستم که مدتی است بدلیل دروغ هایی که فرزندم در زمینه تکالیفش به من می گوید رنجیده خاطر شده ام. بدلیل دروغگویی و نافرمانی، با او ترشرو و بداخلاق هستم اما نتیجه از این رفتار نمی گیرم. نمی دانم باید با او چگونه رفتار کنم تا او دیگر دروغ نگوید؟

زمانی که والدین با دروغگویی نوجوان خود روبرو می شوند، احساس خشم، ناراحتی و نگرانی به آنها دست می دهد. نحوه رفتار و برخوردهایشان نیز کمکی به آن ها نمی کند. گاهی حتی به بدتر شدن شرایط منجر می شود. جنگ و گریزی بین آنها بوجود می آید.

والدین در این شرایط چه کاری می توانند انجام دهند تا نوجوان دست از دروغگویی بردارد و همچنین بتوانند ارتباط خود را با نوجوانش حفظ کند؟

 والدین باید بررسی کنند علت دروغی نوجوان چیست؟ آیا بدین وسیله می خواهد استقلال مورد نیاز خود را بدست آورد اما بدلیل ترس از والدین به پنهانکاری دست می زد یا اینکه می خواهد مورد توجه قرار گیرد و ... .

آنچه مسلم است گاهی والدین با در پیش گرفتن برخوردی نامناسب به منظور کنترل فرزند، رفتار ناخوشایند او را شدت بیشتری می بخشند. در حالیکه اگر به درک واقعیت نوجوانی و نیازهای او پی ببرند بهتر می توانند موجبات آرامش خود و نوجوانشان را فراهم کنند.

یکی از نیازهای  دوران نوجوانی، نیاز به استقلال است. زمانیکه نوجوان احساس می کند کسی مخالف خواسته ها و نیازهای اوست و تحت کنترل ، محدودیت و قوانین شدید والدین قرار دارد، در چنین شرایطی گاهی نوجوان از قوانین خودش پیروی می کند تا بتواند استقلال لازم را بدست آورد. نوجوان انگیزه زیادی برای جدا شدن از والدین دارند تا به این وسیله به هویت لازم خود دست یابند. یعنی می خواهند دنیای خاص خود را بسازند و از دنیای والدینشان متمایز شوند. این مرحله انتقال از وابستگی به خودمختاری می تواند به طور ناگهانی در نوجوان اتفاق بیافتد و از آنجایی که اغلب والدین  نمی توانند رفتار مناسبی در مقابل نوجوان خود داشته باشند دچار مشکلات متعددی می شوند. چنین نوجوانانی فکر        می کنند از طریق انتظارات والدین تحت کنترل قرار گرفته اند و از طرفی نمی خواهند چنین باشد و جرات بیان آنرا نیز ندارند. از طریق دروغگویی می خواهند از کنترل شما خارج و تسلط خود را نشان دهند.

در حالیکه یک نوجوان نیاز دارد با کمک و راهنمایی والدین به استقلال خود برسد و بتواند برای فعالیتهای زندگی خود با نظارت والدین تصمیم بگیرید و آنها را به مرحله اجرا گذارد. والدین تا آنجایی که امکان دارد انتخابهای او را در جنبه های مختلف زندگی براساس توانایی هایش مورد تایید قرار دهند. تا نوجوان استقلال لازم خود را بدست آورد.

همچنین لازم است با نوجوانتان به گفتگو بنشینید و در موردی که با یکدیگر اختلاف دارید صحبت کنید و به او بگویید متوجه هستید  به سنی رسیده است که نیاز دارد، احساس کند خودش مسیر زندگی شخصی اش را تعیین کند و حتی گاهی دوست ندارد تحت کنترل والدین باشد. باید این کارها را از صمیم قلب انجام دهید نه اینکه تعارف کنید. آنگاه نوجوان با شما همدردی و همرایی بیشتری انجام می دهد.

بنابراین بداخلاقی کردن والدین به عنوان پیامد رفتار نوجوان، رفتار مناسبی نیست. بجای آن بهتر است برای او محرومیت در نظر بگیرید. البته محرومیتی که در نظر می گیرد، باید به گونه ای باشد که حتما بتوانید آنرا اجرا کنید.